Artiest van het jaar 2020

Emmylou Harris

 

Text en muziek keuze: Ab van der Lelie

Week 01

Zoals u inmiddels weet is de jaarartiest van 2020 niemand minder dan Emmylou Harris. We gaan u een jaar lang een beetje chronologisch het levensverhaal vertellen van deze zangeres met die schitterende stem en we zullen uiteraard iedere week een nummer van haar laten horen.

Emmylou Harris werd geboren op 2 april 1947 in de plaats Birmingham in Alabama en bracht haar jeugd voornamelijk door in North Carolina en in Virginia.
Ze was de dochter van een militaire familie, haar vader was zijn leven lang een officier bij de Marine Corps.

Na haar high school jaren volgde Emmylou Harris de opleiding muziek, theater en dans aan de universiteit van North Carolina in Greensboro. Tijdens die studie leerde ze op de gitaar de nummers spelen van Pete Seeger, Bob Dylan en Joan Baez. Het live spelen van muziek bleek zo leuk en kon ze dermate goed dat ze de studie niet afmaakte en naar New York vertrok om daar in het populaire folk circuit in Greenwich Village te gaan spelen.

Daar leerde ze de songwriter Tom Slocum kennen waarmee ze in 1969 trouwde. En samen met hem nam ze haar eerste album op getiteld Gliding Bird. Op dat album, dat verscheen in 1969, staan voornamelijk folknummers en het is het enige album waarop ze de helft van de liedjes zelf heeft geschreven.
Het opvallende van dat album is ook dat haar voornaam destijds nog als twee aparte namen werd geschreven, dus Emmy en Lou.
We horen nog niet de countrysnik in haar stem waar ze later zo bekend door is geworden, maar overduidelijk de invloeden van zangeressen als Joni Mitchell en Joan Baez, de hele grote namen van die tijd. Kort na de release van het album Gliding Bird scheidde Emmylou Harris alweer van die Tom Slocum en keerde ze met haar jonge babydochter terug naar haar ouders die destijds in Clarksville woonden in de staat Maryland, vlakbij Washington DC.

Week 02

We begonnen het verhaal van onze jaarartiest met haar album Gliding Bird. Dit debuutalbum uit 1969 bracht Emmylou Harris niet veel verder.
Haar live optredens waren zonder meer goed, maar het album werd zeker geen succes en verkocht slecht. Na haar scheiding van de producer Tom Slocum keerde ze met haar jonge dochter terug naar haar ouders in Clarksville, Maryland, vlakbij Wahington DC. Daar startte ze een muzikale samenwerking met het duo Gerry Mule en Tom Guidera waar ze regelmatig mee optrad in lokale clubs en café’s. Tijdens een optreden in 1971 in Washington DC werd ze opgemerkt door leden van de country-rock groep The Flying Burrito Brothers.

Een van hen was Chris Hillman, voormalig lid van de Byrds en de man die The Flying Burrito Brothers had opgericht. Hij overwoog eerst om Emmylou Harris te vragen om bij The Flying Burrito Brothers te komen zingen, maar koos ervoor om Emmylou Harris aan te bevelen bij Gram Parsons.
Die zocht namelijk nog een goede vrouwenstem voor zijn eerste solo-album. En zo verscheen Emmylou Harris in het najaar van 1972 in de studio bij Gram Parsons voor de opnames van zijn debuutalbum GP, wat in januari 1973 uitkwam.

Na de release van het album GP volgde een lange tournee met The Fallen Angels, de band van Gram Parsons. Omdat de samenwerking met Gram Parsons voor Emmylou Harris de springplank zou worden naar haar succes, doen we nu een nummer van dat debuutalbum van Gram Parsons uit 1973. De samenzang in dit duet laat voor het eerst de countrystem horen waarmee Emmylou Harris zo beroemd is geworden.

Week 03

Vorige week vertelden we hoe onze jaarartiest Emmylou Harris de samenwerking begon met Gram Parsons en hoe die samenwerking ervoor heeft gezorgd dat de wereld kennis kon maken met de schitterende stem van Emmylou Harris. Na het succesvolle solodebuut van Gram Parsons met het album GP in 1973 toerde Emmylou Harris samen met de band van Parsons,
The Fallen Angels. Van die tournee is pas jaren later, in 1982, een mooi live album verschenen.
Na die toer in de zomer van 1973 begonnen ze samen met de opnames voor het volgende album dat de titel Grievous Angel zou krijgen. Maar toen sloeg het noodlot toe. Op 19 september 1973, kort nadat de opnames waren afgerond, en nog voordat het album zou verschijnen, overleed Gram Parsons als gevolg van een overdosis drugs en drank. Het album zou uiteindelijk postuum verschijnen in januari 1974.

Emmylou Harris had op het album Grievous Angel wederom een zeer prominente rol. Het album zou oorspronkelijk verschijnen onder de naam Gram Parsons with Emmylou Harris.
Maar de weduwe van Gram Parsons verbood dat waardoor alleen de naam van Gram Parsons op de hoes verscheen. Niet alle opnames uit 1973 verschenen uiteindelijk op Grievous Angel. Drie nummers die Gram Parsons en Emmylou Harris toen samen hebben opgenomen verschenen pas in 1976 op het compilatie album Sleepless Nightsmet niet eerder uitgebrachte nummers van Gram Parsons.
En naar een van die drie nummers gaan we nu luisteren. Het is een van de mooiste duetten die Gram Parsons en Emmylou Harris in 1973 hebben opgenomen en het is een cover van de broers Charlie en Ira Louvin, beter bekend als The Louvin Brothers.

Week 04

Na het plotselinge overlijden van haar muzikale partner Gram Parsons in 1973 stond Emmylou Harris er alleen voor. Haar bijdrage aan de twee solo albums van Gram Parsons waren dermate indrukwekkend dat producer Brian Ahern (bekend van het werken met Johnny Cash, Roy Orbison en Willie Nelson) haar naar het label Reprise Records haalde om haar volgende solo album te maken. Dat album Pieces of the Sky was haar debuut op een groot platenlabel en het verscheen in february 1975.
Dit album betekende voor Emmylou Harris haar grote doorbraak als solo-artieste en was een van de duurste country albums die destijds zijn geproduceerd. Op het album staan vooral covers, o.a. van The Beatles, Merle Haggard en The Everly Brothers. De enige voorwaarde die Reprise Records stelde aan het produceren van haar album was dat Emmylou Harris een goeie band zou meenemen. En dat deed ze.

Op de plaat spelen o.a. leden mee van de begeleidingsband van Elvis Presley, waaronder pianist Glen Hardin en meestergitarist James Burton. De tour die volgde werd ook een beetje om de tour van Elvis Presley gepland, zodat de muzikanten in beide bands konden spelen. Het album Pieces of the Sky werd uiteindelijk een heel gevarieerd album, waar country, singer-songwriter en gospel samen komen.
Voor vanavond hebben we gekozen voor de eerste hit notering die Emmylou Harris behaalde als solo-artieste, want het reikte in juni 1975 tot nummer 4 in de Billboard Country hitlijst.  If I Could Only Win Your Love.

Week 05

We blijven deze week nog even bij dat schitterende en voor Emmylou Harris zeer belangrijke album Pieces of the Sky uit 1975. Emmylou Harris zal nooit bekend worden als schrijver van goede country songs, slechts zeer incidenteel verschijnt er een zelf geschreven nummer op de plaat. Op haar albums kom je vooral covers tegen waar ze met haar schitterende, zeer herkenbare stem wel een hele eigen stijl aan meegeeft. Op Pieces of the Sky staat ook de cover Sleepless Nights, een nummer dat werd geschreven door een bekend songwriter duo, het echtpaar Felice en Boudleaux Bryant. Het waren de Everly Brothers die het nummer als eerste uitbrachten, en dat deden ze op hun album It’s Everly Time uit 1960 (met o.a. Chet Atkins op de gitaar)

Emmylou Harris was altijd zeer gecharmeerd van het nummer, dat ze ook als duet zong in haar tijd met Gram Parsons. Op de versie die we nu gaan horen zingt Emmylou zowel de leadzang als de tweede stem, volgens sommigen als eerbetoon aan de veel te jong overleden Gram Parsons. Later werd het nummer ook nog opgenomen door o.a. The Judds en Patty Loveless. Maar deze versie van Emmylou Harris blijft misschien wel de mooiste.

Week 06

Na het grote succes van het album Pieces Of The Sky in 1975 nam Emmylou Harris met haar Hot Band direct een nieuw album op. En zo verscheen nog datzelfde jaar, dus eind 1975, het album Elite Hotel. Dit sterke album bevestigde direct dat de positieve reacties op de voorganger Pieces Of The Sky niet ongegrond waren.
In die tijd bestonden country albums meestal uit één of hooguit twee goede singles, aangevuld met veel minder sterke nummers. Met Elite Hotel bewees Emmylou Harris dat het ook anders kon. Haar nieuwe album sloot aan op de meer op het grote publiek georienteerde rock-albums uit die tijd, met naast een paar goede singles ook een groot aantal andere sterke nummers die niet onder deden voor de liedjes die wel de hitparade haalden.
Het werd daardoor een album dat een handreiking deed naar het grote publiek dat normaal weinig affiniteit had met countrymuziek. Zo stonden er nummers op de plaat die als eerste een mix vertoonden van country en pop-invloeden. En dat miste zijn uitwerking niet. Elite Hotel werd een daverend succes bij het grote publiek en leverde Emmylou Harris in 1976 haar eerste Grammy Award op voor de Best Country Vocal Performance, Female. Dat was de eerste Grammy Award van de in totaal 14 die ze er tot nu toe heeft gewonnen.

Week 07

We blijven met onze jaarartiest deze week nog even bij dat schitterende album Elite Hotel uit 1975. Vorige week vertelden we al dat de nummers op dit album een verzameling was van diverse muziekstijlen waarmee Emmylou Harris een brug sloeg tussen de popmuziek en de countrymuziek. Maar Emmylou Harris was ook groot liefhebber van gospel nummers. En zo verscheen er op Elite Hotel ook een cover van het nummer Satan’s Jewel Crown, een nummer geschreven door Edgar Eden. De eerste en misschien wel meest bekende versie van dit nummer is die van The Louvin Brothers die het nummer opnamen voor hun album Satan Is Real uit 1959. Dat Emmylou Harris groot fan is van The Louvin Brothers is duidelijk, want op veel van haar albums kom je nummers tegen van The Louvin Brothers.

Emmylou Harris wist ook deze keer weer een paar grote namen te strikken om met haar mee te spelen en te zingen. We horen namelijk niemand minder dan John Starling op zang en gitaar en Mike Auldridge op de dobro, die we allebei uiteraard kennen van de beroemde Bluegrass band The Seldom Scene.  En samen met zangeres Fayssoux Starling (de vrouw van John Starling) maken ze van Satan’s Jewel Crown een schitterende gospel, waarvoor we eigenlijk allemaal even stil moeten zijn.

Week 08

Week 09

We zijn met ons verhaal over onze jaarartiest Emmylou Harris aanbeland bij haar album Luxury Liner uit december 1976. Deze opvolger van het zeer succesvolle album Elite Hotel bleek wederom een enorme hit want het werd voor Emmylou Harris haar tweede opeenvolgende nummer 1 country album in de bekende Billboard Hitlijsten. Het enige verschil is dat op het album Luxury Liner geen nummer 1 hits stonden.

De hoogste notering kreeg het nummer You Never Can Tell / C’est La Vie. Deze cover van Chuck Berry behaalde in 1977 de 6e plaats in de country hitlijst. Het album Luxury Liner zal vooral bekend worden vanwege de eerste cover van het nummer Pancho and Lefty van Townes van Zandt. Nadien werd dit nummer nog vele malen gecovered door vele andere artiesten en werd daarmee het bekendste nummer van Townes van Zandt. Maar, omdat we dit nummer al vaker hebben laten horen bij Countryland, kiezen we vanavond voor een ander nummer.

Op Luxury Liner staat namelijk ook een nummer dat Emmylou Harris zelf heeft geschreven, samen met Rodney Crowell. En omdat eigen composities zeker in het begin van haar carrière erg schaars waren, kiezen we vanavond voor dit zelf geschreven nummer en dat heet: Tulsa Queen.

Week 10

We zijn weer aangekomen bij onze jaarartiest Emmylou Harris. Het nummer Making Believe is een liedje dat in 1955 werd geschreven door Jimmy Work. Het zou voor deze in Akron, Ohio geboren countrymuzikant en liedjesschrijver zijn allerbekendste nummer worden. Alleen was het niet Jimmy Work maar Kitty Wells die met Making Believe in datzelfde jaar 1955 een enorme hit scoorde. Het nummer staat op vele lijstjes met allerbeste country songs en het is in de loop der jaren door vele bekende artiesten gecovered.

Denk aan Merle Haggard, Johnny Cash, Bob Dylan, Don Gibson, Roy Acuff en dus ook door Emmylou Harris die het in 1976 uitbracht op haar album Luxury Liner. Op die versie die we zo gaan draaien, zingt Herb Pedersen de harmony vocals en horen we verder Ricky Skaggs op de fiddle en Mike Auldridge op de dobro. Ook heb ik gelezen dat dit nummer is gecovered door de punk-rockgroep Social Distortion en door de metalband Volbeat. Nou, naar die versies heb ik maar niet geluisterd, wij luisteren veel liever naar Emmylou Harris met Making Believe.

 

Week 11

In april 1978 verscheen The Last Waltz, een 3LP album waarop het afscheidsconcert is vastgelegd van The Band. Dit afscheidsconcert van deze bekende Southern Country-Rockgroep vond plaats op Thanksgiving Day, 25 november 1976 in The Winterland Arena in San Francisco. Emmylou Harris speelde niet mee tijdens dat concert maar kreeg op de laatste plaatkant (getiteld The Last Waltz Suite) alsnog een plekje met het nummer Evangeline. Deze samenwerking met de mannen van The Bandleidde ook tot het meespelen van een aantal leden van The Band op het album Quarter Moon In A Ten Cent Town, het album dat Emmylou Harris uitbracht in januari 1978.

Op het door Rodney Crowell geschreven nummer Leaving Louisana In The Broad Daylight horen we twee leden van The Bandmeespelen: Garth Hudson op de accordion en Rick Danko op fiddle en zang. Op de credits staat niet wie de basgitaar speelt, maar als groot liefhebber van The Band durf ik te stellen dat het Rick Danko is die ook de baspartij speelt. Over een paar weken komen we nogmaals terug op de samenwerking van Emmylou Harris met The Band.

Week 12

Op het sterke album Quarter Moon In A Ten Cent Town dat Emmylou Harris uitbracht in 1978 staat de schitterende cover Green Rolling Hills. Dit nummer werd geschreven door de in Cleveland, Ohio geboren Utah Phillips. Deze Utah Phillips was een een bekende folkzanger en dichter, maar kreeg misschien wel de meeste bekendheid als vakbondsman en actief voorvechter voor de rechten van de arbeiders in Amerika. Dat ging zo ver, dat hij zich in 1968 verkiesbaar stelde voor een plek in de Senaat en in 1976 zelfs meedeed in de race voor het presidentschap van de Verenigde Staten. In beide gevallen overigens zonder succes.

Zijn liedjes werden vooral in het folk circuit veel gespeeld en Green Rolling Hills werd daar opgepikt door Emmylou Harris. Ze zingt het nummer samen met Fayssoux Starling, waarbij de dames om de beurt een couplet zingen. Hun samenzang in de refreinen is werkelijk schitterend, net als het gitaarspel van James Burton. Ook horen we op viool de man die zo’n beetje alle instrumenten kan bespelen waar snaren op zitten, namelijk Ricky Scaggs.

Week 13

Beneath Still Waters is een nummer dat in 1967 is geschreven door de countryartiest en songwriter Dallas Frazier. Vreemd genoeg heeft hij het niet zelf uitgebracht, maar was het George Jones die het als eerste opnam voor zijn album My Country in 1968. In 1970 had de Australische countryzangeres Diana Trask er nog een bescheiden hitje mee, maar daarna raakte het nummer in de vergetelheid. Totdat Emmylou Harris het nummer uitbracht op haar album Blue Kentucky Girl uit 1979.

Gedragen door haar geweldige band werd het waarschijnlijk de mooiste versie van Beneath Still Waters die ooit is opgenomen. Het werd in ieder geval de meest succesvolle, want Emmylou Harris scoorde er zelfs haar vierde nummer 1 hit mee. Het succes van de platen van Emmylou Harris in het midden en eind van de jaren ’70 werd echt niet alleen veroorzaakt door haar geweldige stem.
Muzikanten als Ricky Skaggs, James Burton, Rodney Crowell en Hank Devito staan altijd garant voor een perfecte muzikale omlijsting. Als dan ook nog Fayssoux Starling de tweede stem verzorgt, dan is het succes verzekerd, zoals te horen is op Beneath Still Waters.

Week 14

Onze jaarartiest Emmylou Harris bracht in 1980 haar zevende album uit, met de titel Roses In The Snow. Op dit album maakte Emmylou Harris een uitstapje naar een meer Bluegrass getint geluid, zoals je kunt horen op nummers van o.a. The Carter Family, Flatt and Scruggs en The Louvin Brothers. Ook staan er op dit album enkele traditionals, dus liedjes waarvan onbekend is wie de nummers hebben geschreven. Een van die traditionals was meteen de eerste single van dit album, namelijk het nummer Wayfaring Stranger. Dit is voor zover bekend een van de oudste nummers die Emmylou Harris ooit heeft uitgebracht. Volgens de deskundigen werd de tekst van dit nummer voor het eerst op schrift gepubliceerd in 1858. De tekst zou zelfs zijn afgeleid van een Duitse hymne uit 1816.  Tijdens en kort na de Amerikaanse Burgeroorlog (1861-1865) was dit liedje enige tijd beter bekend onder de titel Libby Prison Hymn. Dit kwam omdat een stervende soldaat de tekst in de muur had gekrast van zijn cel in Libby Prison in Richmond, Viginia.

De bekendste uitvoering van Wayfaring Stranger is zonder twijfel van de zanger, acteur en programmamaker Burl Ives die het nummer in 1944 heeft uitgebracht.

Op de versie van Emmylou Harris die we nu gaan horen doet wederom een aantal grote namen mee. We horen Albert Lee op mandoline, Ricky Scaggs op fiddle, Jerry Douglas op de dobro en Tony Rice op de gitaar. Hier is Emmylou Harris met Wayfaring Stranger.

Week 15

Enkele weken geleden vertelde ik al het verhaal over de samenwerking van onze jaarartieste Emmylou Harris met de alt-country en southern-rock formatie The Band. Deze samenwerking op het legendarische album The Last Waltz van The Band kreeg een vervolg op het studio-album Evangeline dat Emmylou Harris in 1981 uitbracht. Het album bestond voornamelijk uit nummers die waren overgebleven van eerdere studiosessies maar die om verschillende redenen niet op eerder uitgebrachte albums pastten. Dit maakt het album Evangeline wat gemêleerd qua toon en muzikale invulling, het album kreeg in de pers ook wisselende kritieken, maar dat weerhield het album er niet van om toch uit te groeien tot een commercieel succes. Dit succes was vooral te danken aan de top-10 single van het album, Mr. Sandman, een barbershop-nummer uit 1954 van Pat Ballard dat vooral bekend werd door uitvoeringen van The Chordettes en The Four Aces.

Het titelnummer Evangeline werd geschreven door Robbie Robertson, de zanger en gitarist van The Band. Op het album The Last Waltz van The Band staat een versie van Evangeline met Emmylou Harris op harmony vocals. Emmylou Harris vond dit nummer zo goed dat ze besloot om het zelf ook op te nemen en het zelfs de titelsong maakte van haar album uit 1981. Voor de harmony vocals deed ze een beroep op haar vriendinnen Linda Ronstadt en Dolly Parton, wat leidde tot een heerlijke country uitvoering van Evangeline.

Week 16

Het jaar 1981 was niet het meest creatieve jaar voor Emmylou Harris. Wel was het een zeer productief jaar. In januari 1981 verscheen het album Evangeline, waar we vorige week aandacht aan hebben besteed, en in november 1981 verscheen alweer de opvolger Cimarron. En net als Evangeline was het album Cimarron voornamelijk samengesteld uit nummers van eerdere opnamesessies die niet goed genoeg bleken of niet pasten tussen de nummers op de eerder uitgebrachte albums. En het vreemde is dat ook het album Cimarron ondanks de slechte kritieken van de pers zeer goed werd verkocht. Dit kwam voornamelijk door het enorme succes van de single If I Needed You, de bekende cover van Townes van Zandt, wat Emmylou Harris als duet met Don Williams tot een grote hit maakte en die we hier bij Countryland regelmatig hebben gedraaid. De goede verkoopcijfers leidde er zelfs toe dat het album Cimarron in 1983 een nominatie verdiende voor een Grammy voor The Best Country Vocal Performance, Female.

Op Cimarron staat o.a. het nummer Another Lonesome Morning, een nummer dat rond 1970 werd geschreven door Wendy Thatcher, die we vooral kennen van haar werk met Country Gentlemen Eddie Adcock en de band 2nd Generation uit het begin jaren '70. Het nummer werd o.a. uitgebracht door The Seldom Scene maar vond in 1981 dus ook een plaatsje op het album Cimarron. Hier is Emmylou Harris met Another Lonesome Morning.

Week 17

Onze jaarartieste Emmylou Harris is net als ik groot liefhebber van de muziek van Bruce Springsteen. Het is daarom logisch dat ik van de vele Springsteen covers die Emmylou Harris heeft opgenomen er dit jaar een paar ga draaien. Vandaag doen we de eerste en we gaan zo luisteren naar het nummer The Price You Pay, een liedje dat Springsteen schreef in 1980 en dat werd uitgebracht op zijn album The River. Emmylou Harris nam het nummer kort daarna ook op en bracht het uit op haar album Cimarron uit 1981.

Ze zingt dit nummer als duet met de gitarist Barry Tashian, die ook nog heeft meegewerkt op het debuutalbum van Gram Parsons uit 1973. Het resultaat is zonder meer prima en we horen een Emmylou Harris die langzaam stappen maakt richting wat meer commerciele muziek. In het najaar volgt als het goed is nog een tweede Springsteen cover door onze jaarartiest, maar zover zijn we nog lang niet. Hier is Emmylou Harris en The Price You Pay.

Week 18

We zijn met ons verhaal over Emmylou Harris inmiddels aanbeland in 1983. In oktober van dat jaar verscheen het album White Shoes, een album met een enorme diversiteit aan liedjes en wat door sommigen wordt gezien als  het album dat haar het dichtst bij de Rock & Roll bracht. Maar er is een andere reden waarom dit album als een keerpunt wordt gezien in haar loopbaan. Alle negen albums die Emmylou Harris tot dan toe had uitgebracht, werden geproduceerd door Brian Ahern, een Canadees met wie Emmylou Harris in 1977 trouwde. Een mooi voorbeeld dat werk en privé prima samen kan gaan. Maar het album White Shoes was het laatste kuntstukje van Brian Ahern, want in 1984 scheidde Emmylou Harris van Brian Ahern.

Het nummer In My Dreams werd in maart 1984 als single uitgebracht en deed het redelijk goed. Het nummer werd geschreven door de Engelsman Paul Kennerley. En deze Paul Kennerley nam letterlijk de plaats in van Brian Ahern. Niet alleen als producer van het volgende album van Emmylou Harris, waar we over een paar weken meer van gaan horen, want in 1985 trouwde Emmylou Harris met Paul Kennerley. Of dit nummer daar enige rol in heeft gespeeld heb ik niet opgezocht, het is veel leuker om daar zelf invulling aan te geven. Hier is Emmylou Harris met In My Dreams.

Week 19

Bij het volgende nummer van onze jaarartiest komen misschien wel de mooiste vrouwlijke zangstem en een van de beste vrouwelijke songwriters bij elkaar. Het nummer Like An Old Fashioned Waltz werd in 1973 geschreven door de Engelse folk zangeres Sandy Denny, de veel te jong overleden zangeres van de folk-rock formatie Fairport Convention, en bovendien maker van vier geweldig mooie solo-albums. Helaas werd een ongelukkige val van een trap, in combinatie met overmatig drankgebruik, haar in 1978 fataal.

Emmylou Harris  sloot haar album White Shoes uit 1983 af met het nummer Like An Old Fashioned Waltz en ze maakte het tot een waar meesterwerk. Het is veel meer een folknummer dan een countrynummer, maar het is wel indrukwekkend mooi. Op de piano en keyboards horen we Billy Payne, een van de oprichters van de rockband Little Feat. De blokfluit wordt bespeeld door Jim Horn, lid van de Wrecking Crew en o.a. bekend van zijn werk met John Denver. En dan, op de bass, Brian Ahern die zijn afscheid van Emmylou Harris als echtgenoot en producer van al haar albums op geen passendere wijze kon invullen. Hier is Emmylou Harris met Like An Old Fashioned Waltz.

Week 20

We gaan vandaag beginnen met wat sommigen noemen het tweede deel van de carrière van Emmylou Harris.  We nemen daarbij afscheid van haar vaste producer en echtgenoot Brian Ahern en stappen met het bijzondere album The Ballad Of Sally Rose uit 1985 een nieuw tijdperk binnen. Dit album is in meerdere opzichten bijzonder. Zo zijn alle nummers op dit album geschreven door Emmylou Harris zelf, samen met haar nieuwe echtgenoot en producer Paul Kennerley. Ook heeft ze afscheid genomen van een groot deel van haar vaste begeleidingsband en maakt ze op dit album gebruik van liefst 24 verschillende muzikanten. Bovendien is dit album een zogenaamd concept album,  en bevat het allemaal liedjes die gebaseerd zijn op de relatie die Emmylou Harris begin jaren '70 had met Gram Parsons. Het album vertelt het verhaal van de zangeres Sally Rose die haar grote liefde en mentor door overmatig drankgebruik ziet overlijden. Precies wat er met Gram Parsons is gebeurd in 1973. Veel nummers vloeien in elkaar over waardoor een doorlopend verhaal onstaat.

Week 21

Ja, en dan is het weer tijd voor onze jaarartieste Emmylou Harris. We hebben vorige week het eerste nummer gedraaid van het conceptalbum The Ballad of Sally Rose uit 1985, het album met het verhaal over de relatie met haar ontdekker Gram Parsons. En dit album onderstreept nogmaals het belang van die samenwerking uit begin jaren '70 en de invloed die Gram Parsons heeft gehad op de carrière en misschien wel het leven van Emmylou Harris. Op het album The Ballad of Sally Rose staat het nummer The Sweetheart of the Rodeo, net als alle andere nummers van dit album geschreven door Emmylou Harris met haar verse echtgenoot en producer Paul Kennerley. Het nummer verwijst uiteraard naar het geweldige album The Sweetheart of the Rodeo uit 1968, het eerste en enige album van Gram Parsons als lid van The Byrds. Hoe de werkelijke relatie was tussen Emmylou Harris en Gram Parsons blijft nog steeds vaag. Maar in het laatste couplet zingt Emmylou de zin 'I was on my way to make you mine'. Volgens mij is dat voldoende bewijs dat deze twee groten uit de country meer hadden dan alleen een artistieke of zakelijke relatie. De manier waarop Emmylou Harris dit nummer zingt zegt volgens mij ook meer dan de tekst alleen.

Week 22

In het vroege voorjaar van 1986 verscheen het album Thirteen. En de titel zegt het al, het was inderdaad het dertiende album van Emmylou Harris. Dit album Thirteen bevat tien nummers, waarvan zeven covers en drie originals geschreven door Emmylou Harris met Paul Kennerley en Rodney Crowell. Op dit album wordt voor het eerst gebruik gemaakt van synthesizers, een instrument dat je niet snel in verband brengt met country muziek. Toch heeft het album een mooie country sound, al lijken de tien nummers soms wat onsamenhangend bij elkaar gezocht. Het album werd ook zeker geen hoogvlieger en scoorde ook magere verkoopcijfers. Ook is dit het meest mysterieuze album van Emmylou Harris. Het werd namelijk een paar jaar na de release al uit de handel genomen en het is daardoor het meest gezochte en moeilijkst te vinden album voor de Emmylou Harris fans. Ook is dit album tot op vandaag nog niet op CD verschenen.

We gaan van dit album nu luisteren naar een Merle Haggard-klassieker uit 1968, een nummer dat hij heeft geschreven met zijn echtgenote Bonnie Owens. En Bonnie Owens was weer de eerste vrouw van Buck Owens, maar dit geheel terzijde anders wordt het een heel lang verhaal.

Week 23

Over onze jaarartiest Emmylou Harris heb ik verschillende mooie uitspraken gelezen, die niet altijd goed naar het Nederlands zijn te vertalen. De leukste vind ik de uitspraak dat elke studio-opname van welke band dan ook een stuk mooier gaat klinken als Emmylou Harris voor de deur staat te wachten op de bus van half 3. Met andere woorden, als je Emmylou Harris betrekt bij de muziek, kan het alleen maar mooier worden. Over de verschillende stijlen die Emmylou Harris kan zingen, las ik de uitspraak 'She could sing heavy metal'. Nou, dat laatste bleef gelukkig bij een loze uitspraak want zover ik heb kunnen uitvinden heeft ze nooit met een heavy metal band gezongen. Wel heeft ze incidenteel een cajun nummer opgenomen, en naar een van die cajun songs, een franstalig nummer zelfs, gaan we vanavond luisteren.

Op het album Thirteen uit 1986 staat het nummer Lacassine Special, een nummer van Iry LeJeune. De titel verwijst naar de woonplaats van Iry LeJeune, namelijk Lacassine in de staat Louisiana. Deze Iry LeJeune was eind jaren '40 en begin jaren '50 een zeer populaire en succesvolle cajun muzikant. Zijn bekendheid zou alleen maar groter zijn geworden als hij niet op zeer jonge leeftijd op tragische wijze om het leven was gekomen. Hij werd op 8 oktober 1955 tijdens het repareren van een lekke band langs de snelweg aangereden door een passerende auto en overleed op 26-jarige leeftijd. Het opvallende vind ik verder dat hij op die leeftijd al vijf kinderen had bij zijn vrouw Wilma.

Iry LeJeune zou trots zijn geweest als hij had kunnen horen wat Emmylou Harris heeft gemaakt van zijn nummer Lacassine Special.

Week 24

Als iemand mij midden in de nacht wakker maakt om samen te gaan luisteren naar het album Angel Band van Emmylou Harris, dan heb ik daar absoluut geen problemen mee. Deze verzameling akoestische gospel songs uit 1987 is voor mij een van de mooiste albums die Emmylou Harris heeft gemaakt. Het album Angel Band bestaat ongeveer voor de helft uit traditionals uit de gospel muziek waarvoor Emmylou Harris de arrangementen heeft gemaakt. De nummers werden grotendeels live ingespeeld door een werkelijk fantastische band, bestaande uit Emory Gordy op bas, Vince Gill op de mandoline, Carl Jackson op gitaar en vocals en Mike Auldridge op de dobro. Met deze groep muzikanten kun je bijna geen slechte plaat maken.

Ondanks de werkelijk lovende kritieken, bleef een massale verkoop vreemd genoeg uit en scoorde het album een bescheiden 23e plaats als hoogste notering in de Country Billboard lijsten.

Wij gaan nu luisteren naar de titel song van dit album. Het nummer Angel Band is door meerdere artiesten opgenomen. De meest bekende uitvoering is die van The Stanley Brothers, die het nummer in 1958 opnamen voor hun album Country Pickin' and Singin'. Bij het grote publiek kreeg die versie enorme bekendheid omdat het onderdeel was van de soundtrack van de succesvolle film O Brother, Where Art Thou? uit 2000. En van mij geen kwaad woord over The Stanley Brothers, maar je mag me echt alleen wakker maken voor de versie van Emmylou Harris.

Week 25

Zelden heb ik zoveel tijd nodig gehad om het volgende nummer te kiezen van onze jaarartieste Emmylou Harris. Ik heb deze week ook maar voor mezelf besloten dat het gospel album Angel Band uit 1987 het allermooiste album is van Emmylou Harris. Althans, voor dit moment.

Ik heb deze week gekozen voor het nummer When They Ring Those Golden Bells, een nummer dat in 1887 werd geschreven door Daniel de Marbelle, een Fransman die als kind emigreerde naar de Verenigde Staten. Deze Daniel de Marbelle schreef gospel songs, was korte tijd walvisvaarder en soldaat, was zanger in een methodistenkoor maar genoot de meeste bekendheid als clown in een circus. Helaas voor hem werden de copyrights van dit nummer nooit aan hem toegekend en kreeg hij uiteindelijk geen stuiver voor deze vaak gecoverde gospel traditional.

De versie van Emmylou Harris die we nu gaan horen werd gearrangeerd door Patty Loveless, sinds 1989 de echtegnote van Emory Gordy, de bassist en producer van het album Angel Band. Verder horen we Mike Auldridge op dobro, Carl Jackson op gitaar en zang en Vince Gill op mandolin en zang.

En we eren en danken vanavond Daniel de Marbelle, die in 1903 stierf als arme man in een rusthuis voor oud soldaten. Maar hij was echt de schrijver van When They Ring Those Golden Bells.

Week 26

De afgelopen weken heb ik enkele nummers laten horen van het schitterende gospel album Angel Band van Emmylou Harris uit 1987. In datzelfde jaar verscheen het album Trio, een album waarop Emmylou Harris, Dolly Parton en Linda Ronstadt hun zangkwaliteiten hebben gebundeld. Een zeer geslaagde samenwerking gezien de wereldwijde verkoop van ruim 4 miljoen exemplaren.

Dolly Parton, Linda Ronstadt en Emmylou Harris waren al lange tijd goed bevriend en liefhebbers van elkaars muziek. In het midden van de jaren '70 werd al een eerste poging gedaan om samen een album op te nemen, maar drukke toerschema's en het feit dat ze alle drie bij een andere platenmaatschappij onder contract stonden, voorkwam dat het album werd uitgebracht. Wel verschenen enkele nummers van die opnamesessies op hun individuele albums. In 1987 leidde een tweede poging uiteindelijk tot de release van het album Trio.

Het bleek een schot in de roos want los van de enorme verkoopcijfers scoorde het album enorm goed bij de diverse jaarlijsten en muziekprijzen. Het stond 5 weken op de nummer 1 in de Billboard Country Albums lijst, het werd bij de Country Music Awards verkozen tot het beste album van 1987 en in 1988 won het album zelfs een Grammy voor de beste Country Vocal performance door een groep.

Op het album nemen de drie zangeressen om de beurt de leadzang voor hun rekening. Wij gaan nu luisteren naar My Dear Companion, een traditional uit 1917 waar uiteraard Emmylou Harris de leadzang verzorgt. Hier zijn Dolly Parton, Linda Ronstadt en Emmylou Harris met My Dear Companion.

Week 27

Na het geweldige gospel-album Angel Band verschijnt in januari 1989 het album Bluebird, het 15e studioalbum van onze jaarartieste Emmylou Harris. Het album bevat een bonte verzameling liedjes met een wat gepolijste country productie waarmee ze hoge ogen hoopt te gooien bij het grote publiek. Je zou kunnen zeggen dat vanaf dit moment de albums van Emmylou Harris wat commerciëler worden.

De meer up-tempo country nummers worden afgewisseld met mooie ballads, maar het geheel klinkt voor mij een beetje te over geproduceerd. Ook is er weinig samenhang te horen tussen de nummers, wat volgens mij komt omdat ze voor dit album gebruik heeft gemaakt van 25 verschillende muzikanten. Toch staan er een aantal mooie songs op Bluebird, waar we de komende twee weken er een paar van gaan laten horen.

Vandaag gaan we luisteren naar de eerste single van het album. Emmylou schreef het nummer samen met echtgenoot Paul Kennerley en het is als ik goed heb opgelet de laatste top 10 notering die Emmylou Harris wist te scoren, want het reikte tot de 8e plaats in de Billboard Hot Country Songs.

Week 28

Het uitkiezen van het tweede nummer van het album Bluebird, door Emmylou Harris uitgebracht in 1989, was best lastig. Ik had natuurlijk kunnen kiezen voor het nummer Heaven Only Knows, omdat het album Bluebird in 2004 opnieuw veel belangstelling kreeg door de Amerikaanse crime-serie The Sopranos. Zij introduceerden hun vijfde seizoen met het nummer Heaven Only Knows wat de verkoop van het album Bluebird onverwachts deed toenemen. Maar, omdat we vorige week al een uptempo nummer hebben gespeeld, kies ik deze week voor de ballad Lonely Street.

Dit nummer werd in 1958 geschreven en uitgebracht door Carl Belew, een country singer-songwriter uit Oklahoma. De meest succesvolle versie is die van Andy Williams die in 1959 met Lonely Street de top 5 haalde in de Billboard hitlijst. Maar, nog veel meer artiesten hebben dit nummer opgenomen, zoals Kitty Wells, Patsy Cline, Tammy Wynette, Bing Crosby en de Everly Brothers. Wij gaan nu uiteraard luisteren naar onze eigen Emmylou Harris met haar versie van Carl Belew's nummer Lonely Street.

Week 29

We zijn met onze jaarartiest en zingende engel Emmylou Harris alweer aanbeland in de jaren '90 van de vorige eeuw. Want in oktober 1990 verschijnt haar album Brand New Dance. En ondanks de redelijke verkoop van dit album is dit het eerste album in 15 jaar dat geen enkele single in de top 40 weet voort te brengen. En de muziek critici beweren ook dat dit album een begin is van een commerciële terugval in haar carrière. En ik ben ook heel eerlijk, ik vind het ook een van de mindere albums van Emmylou Harris, en daar kan zelfs een cover van Bruce Springsteen niks aan veranderen.

Het album bevat alleen maar covers en bij de opnames is gebruik gemaakt van maar liefst 48 verschillende muzikanten. En ik vind dat je dan onmogelijk een mooi, samenhangend album kunt maken met een eigen geluid. Maar toch staan ook op dit album Brand New Dance een paar schitterende nummers. En voor vanavond heb ik gekozen voor de titelsong van het album, een nummer dat werd geschreven door echtgenoot Paul Kennerley. En op dit nummer horen we een geweldige achtergrondzang want die wordt verzorgd door Dolores Keane (Irl), Mary Black (Irl) en Iris Dement. Het resultaat is een sterk naar Ierse folk neigend nummer, zeker ook door het gebruik van de Uilleann Pipes en de whistle, twee typisch Ierse instrumenten. Het resultaat mag er echt wel zijn, luister maar naar Brand New Dance.

 

 

 

Week 30

We maken weer ruimte voor onze geweldige jaarartiest Emmylou Harris.

Het gebeurt niet zo vaak dat we een nummer gaan draaien die we eigenlijk elke week al voorbij horen komen, maar dat gaan we nu echt meemaken. Want ik heb van het album Brand New Dance uit 1990 voor deze week gekozen voor het nummer Never Be Anyone Else But You. En de oplettende luisteraar gaat dat nummer zeker herkennen uit de introductie die Johan zo mooi heeft gemaakt, en die we elke week afspelen als we bij onze jaarartiest zijn aangekomen.

Het nummer Never Be Anyone Else But You werd in of rond 1959 geschreven door Baker Knight, een songwriter en muzikant die net als Emmylou Harris werd geboren in Birmingham, Alabama. En in 1959 was het Ricky Nelson (dus niet Willie) die er een enorme hit mee scoorde want het reikte tot de nr. 6 positie in de Bilboard Hot 100. En dat klonk ongeveer als volgt...

Die Ricky Nelson zag er goed uit was destijds een enorm tieneridool en hij was naast zijn muziek carrière ook een bekend acteur in tv-series en films. Alleen mocht Ricky Nelson niet oud worden want hij kwam op slechts 45-jarige leeftijd om het leven bij een vliegtuigongeluk. Dat gebeurde op 31 december 1985 en bij dat ongeluk kwam ook zijn hele band en zijn vriendin om het leven.

Week 31

In ons wekelijkse verhaal over het muzikale leven van Emmylou Harris heb ik nog geen enkele keer een live opname laten horen. Maar dat gaat nu veranderen, want in januari 1992 verscheen het live album At The Ryman. De titel zegt het al, deze live registratie is opgenomen in het bekende Ryman Auditorium in Nashville, de thuishaven van The Grand Ole Opry van 1943 tot 1974. En een paar mensen hier in de studio hebben het genoegen gehad om een keer op het podium te mogen staan van dit prachtige muziekgebouw.

In april en mei 1991 speelde Emmylou Harris drie avonden in het Ryman Auditorium en maakte daarbij gebruik van The Nash Ramblers, een nieuw samengestelde begeleidingsband met o.a. Roy Huskey op de bas en Al Perkins op banjo en dobro. Van die drie optredens is dat live album At The Ryman samengesteld en van dat album heb ik gekozen voor het nummer Hard Times (Come Again No More).

Dit nummer werd in 1854 geschreven door Stephen Foster, de man die in Amerika wordt gezien als de beroemdste songwriter uit de 19e eeuw en die ook bekend staat als 'the father of American music'. Emmylou Harris en The Nash Ramblers zorgen voor een indrukwekkende samenzang op dit nummer, dat vandaag de dag nog even actueel klinkt als toen het werd geschreven in 1854.

Week 32

Cowgirl's Prayer is de titel van de zeventiende elpee van Emmylou Harris en dit album werd uitgebracht in september 1993. In de muzikale carrière van Emmylou Harris is dit een heel bijzonder album want het is het laatste album dat werd uitgebracht door het platenlabel Warner Bros. Records, het platenlabel waar Emmylou Harris al haar hele leven aan verbonden was.
Het album kwam uit op een moment dat oudere artiesten, laten we zeggen van boven de 40, werden geweerd van de playlisten van de country radio stations. Het album kreeg daardoor ondanks de positieve kritieken nauwelijks aandacht en het verkocht slecht.

Dit was voor Emmylou Harris de reden om na dit album over te stappen van de traditionele country naar een wat harder en vooral commercieler geluid. En dus zou je het album Cowgirl's Prayer het laatste pure country album kunnen noemen van Emmylou Harris. Maar luisteraars, blijft aan uw toestel, want ook de rest van het jaar gaan we echt nog hele mooie songs horen van Emmylou Harris.

Van het album Cowgirl's Prayer koos ik voor het door Lucinda Williams geschreven, sterk naar Cajun neigende nummer Crescent City. Op de fiddle horen we Sam Bush, de accordion wordt bespeeld door Jay Spell en op de harmony vocals horen we o.a. Trisha Yearwood. Hier is Emmylou Harris met Crescent City.

Week 33

Het achttiende studio-album van Emmylou Harris werd uitgebracht in september 1995 en kreeg de titel Wrecking Ball. En met dit album nam ze afscheid van de bekende acoustische countrymuziek en maakte ze de overstap naar een meer commerciëler geluid. De hoofdverantwoordelijke hiervoor was producer Daniel Lanois, die het meest bekend is van zijn werk met de Ierse rockband U2. En waar de dy-hard Emmylou Harris fans niet echt gelukkig waren met Wrecking Ball, slaagde Emmylou Harris er wel degelijk in om een ander publiek te bereiken, getuige de verkoopcijfers en de noteringen in de Billboard pop en rock albumlijsten.

Van dit album Wrecking Ball koos ik als eerste voor het nummer Every Grain Of Sand, een nummer van Bob Dylan uit 1981 van zijn schitterende album Shot Of Love. En dan hebben we het over de periode waarin Bob Dylan veel nummers schreef met een Christelijke boodschap. Zo staan in dit nummer verschillende verwijzingen naar teksten uit de bijbel. Vanwege de uitzonderlijke goede songteksten en de prachtige beeldspraak wordt dit nummer door velen gezien als een van de sterkste songs uit het rijke werk van Bob Dylan.

Voor de liefhebbers van countrymuziek kreeg dit nummer extra veel betekenis toen Emmylou Harris dit nummer samen met Sheryl Crow zong bij de begrafenis van Johnny Cash in 2003. En alleen al daarom mag het niet ontbreken in ons verhaal over Emmylou Harris. Op deze versie horen we o.a. drummer Larry Mullen Jr. van de band U2 en Steve Earle op de acoustische gitaar.

Week 34

Het album Wrecking Ball uit 1995 leidde in de muziekwereld tot zeer lovende kritieken. En als je een aantal van die reviews leest, kom je regelmatig kwalificaties tegen als gedurfd, innovatief, rijk in sfeerbeelden en spookachtig in zijn donkere complexiteit. De echte Emmylou Harris liefhebbers spraken van een vertrek uit de countrymuziek en het moet gezegd; op Wrecking Ball staan inderdaad weinig echte country nummers. In combinatie met de commerciële werkwijze van producer Daniel Lanois, leidde dat tot de vraag van haar fans of de echte Emmylou Harris misschien was ontvoerd door buitenaardse wezens. Voor de liefhebbers van singer-songwriters en zogenaamde rootsmuziek is het wel degelijk een heerlijk album.

En aan onze luisteraars van Countryland verklap ik alvast dat Emmylou Harris uiteraard de countrymuziek niet vaarwel heeft gezegd na dit album, maar dat gaan we de rest van dit jaar vanzelf horen.
Het tweede nummer dat ik van dit album heb gekozen is Sweet Old World, opnieuw een nummer dat werd geschreven door Lucinda Williams.

Voor dit nummer is weer een mooie groep muzikanten bij elkaar gekomen. Op de gitaar horen we naast Lucinda Williams ook Steve Earle. Op harmony vocals en harmonica horen we niemand minder dan Neil Young en de elektrische tremelo gitaar wordt bespeeld door Richard Bennett, de man die 17 jaar lid was van de band van Neil Diamond en die vooral ook bekend is van zijn werk als sessie muzikant op albums van o.a. Rodney Crowell, Vince Gill en Marty Stuart. En dit sterrenensemble is verantwoordelijk voor een schitterende uitvoering van het nummer Sweet Old World.

Week 35

Na haar commercieel succesvolle, maar door de echte country fans niet zo goed ontvangen album Wrecking Ball uit 1995 bleef het een tijdje stil rond Emmylou Harris. Het zou vijf jaar duren alvorens er een nieuw solo-album zou verschijnen, de langste tijd ooit tussen de release van twee van haar albums.
Wel was ze in de tussentijd te horen op enkele tribute albums en werd er in 1996 een verzamelalbum uitgebracht. In 1999 verscheen er bovendien een zogenaamd duet-album, een plaat die Emmylou Harris uitbracht samen met Linda Ronstadt. Op dit album, met de titel Western Wall: The Tucson Sessions, verzorgen de dames om de beurt de lead vocals en de harmony vocals.

Het resultaat is een uitermate boeiend album met o.a. een bloedstollende versie van het nummer 1917 van de dit jaar overleden David Olney. Maar hoe mooi dat nummer ook is, ik koos voor vanavond een nummer met wat meer countrygeluid. We gaan zo luisteren naar een mooie cover van het nummer Valerie, een nummer dat werd geschreven door Patti Scialfa, beter bekend als mevrouw Springsteen. We horen hier Emmylou Harris op de lead vocals en Linda Ronstadt doet de schitterende harmony vocals.

Andere bekende namen op dit nummer zijn de Welshman Andy Fairweather Low op bas, en die kennen we weer van de bands van Eric Clapton, Bill Wyman en Roger Waters, en we horen Bernie Leadon op de gitaar. En deze Bernie Leadon werd vooral bekend als lid van The Eagles, The Flying Burrito Brothers en de Nitty Gritty Dirt Band. Wederom een mooie groep muzikanten bij elkaar. Hier zijn Emmylou Harris en Linda Ronstadt met Valerie.

Week 36

Naast haar vele solo albums heeft Emmylou Harris ook meegespeeld, of mee gezongen, op onwaarschijnlijk veel andere platen. En daar zitten echt hele verrassende en onverwachte samenwerkingen tussen. Als fan van de Australische rock band Midnight Oil was ik echt verbijsterd toen ik ineens Emmylou Harris op een liedje hoorde meezingen op het album Breathe uit 1996.
Maar ik zal onze luisteraars deze samenwerking besparen, we houden het ook vandaag graag bij countrymuziek. Maar het zegt wel iets over de impact die Emmylou Harris als zangeres heeft op de muziekindustrie.
In september 2002 verscheen het album Kindred Spirits: A tribute to the songs of Johnny Cash. Deze ode aan de muziek en de liedjes van Johnny Cash is werkelijk een prachtplaat.

Er spelen legendarische artiesten op mee, waaronder Dwight Yoakam, Rosanne Cash, Bob Dylan, Travis Tritt en Hank Williams Jr. Ook onze jaarartiest Emmylou Harris is op dit album vertegenwoordigd met het nummer Flesh and Blood, een nummer dat werd geschreven door Johnny Cash in 1970, en wat onderdeel was van de soundtrack voor de film I Walk The Line met o.a. Gregory Peck. Emmylou Harris doet een geweldige versie van dit nummer en ze doet dat zeker niet alleen, want ze deelt de vocalen met niemand minder dan Sheryl Crow en Mary Chapin Carpenter.

En als je die drie stemmen bij elkaar neemt, dan wordt het uiteraard prachtig. Sheryl Crow speelt op dit nummer tevens de accordeon en we horen ook nog Marty Stuart op de gitaar en mandoline. We gaan luisteren naar Flesh and Blood.

Week 37

We zijn met ons verhaal over Emmylou Harris alweer aanbeland in 2003, het jaar waarin haar twintigste album verscheen: Stumble into Grace. Net als de voorganger Red Dirt Girl uit 2000 bevat dit album Stumble into Grace voornamelijk nummers die Emmylou Harris zelf heeft geschreven. Veel van deze nummers tonen een diepgang in songwriting dat je je kunt afvragen waarom ze pas zo laat in haar loopbaan is begonnen met het schrijven van eigen nummers. En vandaag en volgende week wil ik daar twee voorbeelden van laten horen.

Dit door Malcolm Burn geproduceerde album werd door het publiek zeer goed ontvangen maar was wederom een flinke stap verwijderd van de vroegere country sound waarmee Emmylou zo bekend is geworden. Ik las in een recensie over dit album de volgende typerende zin: op een gesteente van zacht bonzende drums, ambiente gitaargeluiden en folky accordeons drijft haar prachtige, gracieuze stem, fragiel en delicaat, met een gevoel alsof ze ieder moment krachtig zal uithalen.

Nou, dat doet ze juist niet op dit album, het is en blijft allemaal zeer gevoelig gespeeld en gezongen.
Als eerste nummer van dit album heb ik gekozen voor Cup Of Kindness, de afsluiter van dit album. En op dit nummer horen we o.a. Buddy Miller op de gitaren, zijn vrouw Julie Miller samen met Kate McGarrigle op de backing vocals en liefst twee bassisten: Daryl Johnson en Tony Hall. En hoe dat klinkt gaat u nu horen, hier is Cup Of Kindness.

Week 38

Op de vraag om commentaar te leveren op haar album Stumbe into Grace uit september 2003 antwoordde de toen 56-jarige Emmylou Harris heel kort met de woorden: 'Het leven is soms lijden'. Wijze woorden uit de mond van een zangeres die al vele jaren de zoete smaak van succes heeft mogen proeven, en die met haar bijna volledig zelf geschreven album zojuist een pareltje heeft afgeleverd in haar omvangrijke levenswerk. Dat lijden heeft ze goed verpakt in haar teksten en juist die triesheid maakt Stumble into Grace zo'n mooi album. Want droevige liedjes zijn nou eenmaal het mooist. Naar zo'n voorbeeld van een mooi, droevig liedje gaan we nu luisteren.

In mei van 2003 overleed op 73-jarige leeftijd June Carter Cash, zoals we allemaal denk ik wel weten een lid van misschien wel de beroemdste country-familie ooit, The Carter Family, en bovendien echtgenote van Johnny Cash. Het overlijden van June Carter Cash heeft Emmylou Harris diep geraakt en wat is er dan mooier dan het verdriet te verpakken in een liedje over June Carter en haar leven met Johnny Cash. En dat liedje kreeg de titel Strong Hand.

Maar dit liedje kreeg direct toen de plaat werd uitgebracht onbedoeld een extra lading mee. Want elf dagen voordat het album verscheen, overleed ook Johnny Cash, slechts vier maanden na zijn vrouw June Carter. En die wetenschap bezorgt mij een dikke keel als ik luister naar Strong Hand.

Week 39

Het jaar 2008 is voor Emmylou Harris in meerdere opzichten een jubileumjaar. In juni 2008 verschijnt namelijk haar 25e solo-album met de titel All I Intended To Be. De pure country liefhebbers halen opgelucht adem als ze horen dat Emmylou Harris met dit album weer terugkeert naar het originele countrygeluid. En er zijn twee woorden die hiervoor verantwoordelijk zijn, namelijk: Brian Ahern. Deze producer en voormalig echtgenoot verzorgde de productie van haar eerste negen solo-albums en voor het eerst in 25 jaar bundelden zij weer hun krachten voor het album All I Intended To Be. En het resultaat mag er zeker zijn. Een hele mooie mix van covers en zelf geschreven nummers, in combinatie met een lijst van louter topmuzikanten, bezorgden dit album een 4e plaats in de Country-album lijsten, de hoogste notering sinds het album Evangeline uit 1981.

Tijdens de opnames van het album All I Intended To Be kreeg Emmlou misschien wel de grootste eer die een countryartiest kan krijgen. Op 12 februari 2008 werd Emmylou Harris opgenomen in de Country Music Hall Of Fame in Nashville. En het zal Harro verheugen dat het niemand minder was dan Charlie Louvin die Emmylou mocht toespreken tijdens de ceremonie en haar de bijbehorende medaille mocht uitreiken.

Van haar jubileum-album All I Intended To Be draai ik deze week het nummer Gold. Op de harmony vocals horen we Dolly Parton en Vince Gill. Maar luister vooral naar de inmiddels 61-jarige Emmylou Harris, die het ouder worden goed kan verdragen in haar stem. Een bewijs dat er een groot verschil is tussen een goede stem hebben, en goed kunnen zingen. Dat laatste geldt voor Emmylou Harris in het nummer Gold.

Week 40

Met enige regelmaat vertel ik hoe belangrijk de begeleidingsband is bij het opnemen van een liedje en het al dan niet hebben van enig succes. Vandaar dat ik bijna wekelijks ook een paar namen noem van de muzikanten achter de muziek van onze jaarartieste Emmylou Harris. Emmylou kon voor de opnames van haar albums feitelijk vragen wie ze wilde, iedereen vond het een eer om op haar albums te mogen spelen.

Gedurende haar carrière heeft ze gebruik gemaakt van honderden verschillende muzikanten en daar zaten echt hele grote namen bij. Op het sublieme album All I Intended To Be uit 2008 was dat niet anders. Vorige week speelde ik van dit album het nummer Gold en hoorden we Dolly Parton en Vince Gill op de harmony vocals. Deze week wil ik nog een nummer van dit album laten horen en dat is geworden Kern River, een nummer van Merle Haggard.
En ook hier is de begeleidingsband weer om de vingers bij af te likken. Op de fiddle en de mandoline horen we Stuart Duncan, sinds 1985 lid van The Nashville Bluegrass Band. Op de steel guitar speelt Greg Leisz, een van de meest gevraagde steel gitaristen van de laatste 20 jaar in de Americana, zo speelde hij o.a. mee op platen van Alison Krauss, The Eagles, Jackson Browne, Joni Mitchell en Sheryl Crow.

Op gitaar en harmony vocals horen we John Starling en de dobro wordt bespeeld door Mike Auldridge, beide uiteraard van The Seldom Scene. En als deze groep artiesten een nummer van Merle Haggard gaan spelen, kan het natuurlijk niet mis gaan, zoals te horen is op Kern River.

Week 41

Normaal gesproken moet ik bij het uitzoeken van de nummers van Emmylou Harris de lastige keuze maken welke nummers ik niet kan spelen, omdat ik ze bijna allemaal mooi vind. Bij het album Red Dirt Girl uit september 2000 was de keuze om een andere reden lastig. De eerlijkheid gebiedt mij te vertellen dat Emmylou Harris ook albums uit heeft gebracht waarvan ik vind dat ze kwalitatief wat minder waren. En Red Dirt Girl is er daar een van. Maar omdat we dit jaar nu eenmaal het muzikale levenssverhaal van Emmylou Harris vertellen, komt ook dit album aan de beurt. 

Dat deze uitspraak ook een kwestie is van smaak blijkt ook hier weer, want Red Dirt Girl won in 2001 wel een Grammy Award, maar dan voor het beste Folkalbum uit 2001.
Op dit album staan bijna alleen maar liedjes die Emmylou Harris zelf heeft geschreven of waaraan ze heeft meegeschreven. Terwijl ze natuurlijk vooral bekend is geworden door het zingen van liedjes van andere songwriters. Zo staat op het album ook het nummer Bang The Drum Slowly, een nummer dat Emmylou Harris schreef samen met Guy Clark.

En dit nummer is een treurlied of een herinnering aan Walter Harris, een voormalig Marine Corps officier die overleed in 1993. En Walter Harris was uiteraard de vader van Emmylou Harris, en ze herdenkt haar vader op prachtige wijze in het nummer Bang The Drum Slowly.

Week 42

Het leuke van het uitzoeken van de muziek van onze jaarartieste Emmylou Harris is dat ik nu kan zeggen dat ik alle liedjes van haar omvangrijke werk allemaal heb gehoord. En de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat er zelden of nooit een slecht nummer tussen zat. Datzelfde geldt voor het album Hard Bargain, het 26e album van Emmylou Harris dat werd uitgebracht in april 2011.

Net als de voorganger All I Intended To Be uit 2008 bevat Hard Bargain vrijwel alleen maar door Emmylou zelf geschreven nummers. Verder is het heel opvallend dat op het hele album slechts drie muzikanten te horen zijn. Naast Emmylou Harris zijn dat Jay Joyce op gitaar, bas, keyboards en mandoline en Giles Reaves op de drums. In de eerste week na de release werden er meteen 17.000 exemplaren verkocht en het kwam daardoor gelijk binnen in de top 3 van de Billboard Country Album lijst. De hoogste notering ooit voor Emmylou in de eerste week van de release.

Op het album staan veel hele rustige, beetje dromerige nummers, en voor vandaag heb ik gekozen voor het nummer Darlin' Kate, een eerbetoon aan de Canadese folk muzikante en singer-songwriter Kate McGarrigle. En die heeft samen met haar zus Anna McGarrigle sinds de jaren '70 op meerdere albums van Emmylou Harris meegespeeld. Kate McGarrigle, die tevens de moeder is van de singer songwriters Rufus en Martha Wainwright, overleed in 2010 aan de gevolgen van kanker. Het verdriet om dit verlies heeft Emmylou Harris prachtig verwerkt in het nummer Darlin' Kate.

Week 43

Het zeer melancholische album Hard Bargain uit 2011 bevat zoals ik vorige week al vertelde veel zelf geschreven nummers, waarbij Emmylou Harris vaak teruggrijpt naar gebeurtenissen uit haar jeugd. Zo wordt het openingsnummer The Road gezien als een eerbetoon aan Gram Parsons, haar muzikale mentor die in 1973 overleed. Het is het tweede nummer voor of over Gram Parsons, na het schitterende Boulder To Birmingham van het album Pieces of the Sky uit 1975.

Ook vertelt Emmylou regelmatig over de herinneringen aan haar ouders. Naar het mooiste voorbeeld daarvan gaan we nu luisteren en dat is het nummer The Ship On His Arm. De titel van het nummer heeft ze geleend van een tekening gemaakt door de Texas country-artiest en schilder/tekenaar Terry Allen, en die Emmylou kreeg van de vrouw van Guy Clark.

De tekst is geïnspireerd door de angst die moeder Eugenia en de jonge Emmylou hebben moeten doorstaan tijdens de Koreaanse oorlog. Vader Walter Harris vocht als Marine Corps Officier tijdens die oorlog en werd in 1952 als vermist opgegeven. Later bleek hij tien maanden in gevangenschap te hebben gezeten en keerde hij uiteindelijk gezond en wel terug bij de familie. Maar de ervaringen die Emmylou als jong meisje heeft doorstaan had een enorme invloed op haar verdere leven en dus ook op dit nummer. De vader van Emmylou heeft overigens nooit een tattoo gehad, maar toch zingt ze er prachtig over in het nummer The Ship On His Arm.

Week 44

We naderen zo langzamerhand het einde van het jaar 2020 en komen met ons verhaal over jaarartiest Emmylou Harris aan bij de laatste paar albums die ze heeft gemaakt. En tijdens het uitzoeken van de muziek voor deze week besefte ik me ineens dat het album Hard Bargain, waar we de afgelopen twee weken muziek van hebben gedraaid, eigenlijk het laatste solo-album is geweest van Emmylou Harris.

De twee albums die ze daarna nog heeft uitgebracht zijn allebei samenwerkingen met de Texaanse singer songwriter Rodney Crowell. En de eerste van die twee albums was Old Yellow Moon, een album dat verscheen in 2013, en wat een enorm groot succes werd. De samenwerking en de vriendschap tussen Emmylou en Rodney Crowell begon al in 1975 met het door Crowell geschreven nummer Bluebird Wine op het album Pieces of the Sky van Emmylou Harris.

Vanaf dat moment waren er al plannen voor een gezamenlijk album, maar dat duurde dus tot 2013. Het lange wachten werd rijkelijk beloond want Old Yellow Moon is werkelijk een grandioos album. En dat komt vooral ook omdat het een weerzien is met enkele leden van The Hot Band van Emmylou, zoals bassist Emory Gordy en de gitaristen Vince Gill en James Burton. In 2014 wonnen Emmylou Harris en Rodney Crowell met Old Yellow Moon een Grammy voor het beste Americana Album.
We gaan nu luisteren naar wederom een nummer dat werd geschreven door Patti Scialfa, de vrouw van Bruce Springsteen.

Week 45

Het afgelopen jaar heb ik me met heel veel plezier verdiept in het levenswerk van Emmylou Harris, een van de meest bekende en meest herkenbare stemmen in de countrymuziek. Maar een mooie stem komt pas echt goed tot zijn recht op een bedje van steengoede muziek. Vandaar dat ik altijd veel aandacht besteed aan de muzikanten die meespelen op de muziek die ik uitkies voor Countryland. Op het Emmylou Harris album Old Yellow Moon, een samenwerking uit 2013 met Rodney Crowell, doen wederom een aantal bekende namen mee.

We gaan zo luisteren naar het nummer Here We Are, een nummer dat is geschreven door Rodney Crowell. Het is de tweede keer dat Emmylou op dit nummer te horen is. In 1979 verscheen het voor het eerst op het album My Very Special Guests van George Jones, een album waarop George Jones duetten zingt met artiesten als Waylon Jennings, James Taylor, Tammy Wynette, Willie Nelson en dus ook met Emmylou Harris op het nummer Here We Are. De versie die op Old Yellow Moon staat is voor mij de favoriet.

Dat komt vooral omdat ik groot fan ben van producer Brian Ahern, maar ook omdat er zulke goede muzikanten meedoen op Old Yellow Moon. Naast Rodney Crowell op gitaar horen we bassist David Hungate, jarenlang de bassist van de rock band Toto, fiddler Stuart Duncan, een van de meeste gevraagde fiddlers uit de country en de bluegrass en vooral bekend als lid van de Nashville Bluegrass Band en pianist Bill Payne, vooral bekend als oprichter en lid van de country-rock band Little Feat. Steel gitarist Tommy Spurlock tenslotte speelde met namen als Jim Lauderdale, David Olney, Susy Bogguss en Chip Taylor. Gaat u luisteren naar Emmylou Harris samen met Rodney Crowell en we horen ze met het nummer Here We Are.

Week 46

Ja, en dan naderen we echt het einde van het jaar en zijn we alweer aangekomen bij het laatste album van onze jaarartieste Emmylou Harris. Maar we gaan het jaar mooi afsluiten, want de komende twee weken ga ik muziek draaien van het album The Travelling Kind uit 2015. Dit album is net als zijn voorganger, het Grammy Award winnende album Old Yellow Moon, een samenwerking van Emmylou Harris met Rodney Crowell.

En tijdens een interview rond de release van dit album zei Emmylou Harris tegen een journalist: 'Ik hou ervan om muziek te maken met vrienden. En voor mij is er geen betere vriend om muziek mee te maken dan Rodney Crowell'. Ook zei Emmylou dat ze zo gek is op twee stemmen die samen zingen, 'want dan creëer je eigenlijk een derde stem'.
Voor artiesten in de leeftijd 65+ en 70- klinkt The Travelling Kind opvallend fris. Het merendeel van de nummers op The Travelling Kind werd geschreven door Rodney Crowell, al dan niet samen met Emmylou Harris. Er staat een aantal wat stevigere nummers op dit album, maar er is ook meer dan genoeg ruimte voor de klassieke, door country beïnvloede folk ballads. Voor vanavond heb ik gekozen voor het nummer No Memories Hanging ‘Round, geschreven door Rodney Crowell.

De prachtige pedal steel guitar wordt bespeeld door Steve Fishell, die ook op eerdere albums van Emmylou is te horen en bekend is van zijn zijn werk bij The Mavericks en Buddy Miller. De violist is de bekende sessie muzikant Larry Franklin en de heerlijke elektrische gitaar wordt bespeeld door de Australiër Jedd Hughes, die we vooral kennen van de albums van Patty Loveless. Hier zijn Emmylou Harris en Rodney Crowell met No Memories Hanging ‘Round.

Week 47

Gedurende het afgelopen jaar hebben we Emmylou Harris als onze jaarartiest wekelijks alle aandacht gegeven die ze verdient. Ik heb me het hele jaar verdiept in deze geweldige zangeres en heb daarbij echt al haar albums van begin tot eind beluisterd om voor de luisteraars de beste keuze te maken. Ik heb daarbij altijd geprobeerd om daarin de afwisseling te zoeken tussen ballads en up-tempo nummers, tussen pure countrysongs en meer singer-songwriterliedjes en tussen bijvoorbeeld cajun en gospel.

Want Emmylou heeft al deze stijlen gespeeld en gezongen. In de verhalen rond de nummers heb ik weinig over de persoon Emmylou verteld. Niet omdat er niks over te vinden is, maar omdat ik vond dat we de privé Emmylou lekker privé moesten laten en ons vooral moesten richten op de zangeres Emmylou Harris. Ik vind het veel interessanter met wie ze de studio deelt dan met wie ze 's avonds in de aardappetljes prikt. Bij Countryland gaat het immers om de muziek. Het afgelopen jaar heb ik meer dan ik vooraf had verwacht geleerd hoe groot Emmylou Harris werkelijk is, en hoe groot haar bijdrage is aan de muziek in het algemeen, en aan de countrymuziek in het bijzonder.

Het heeft er ook toe geleid dat mijn platenverzameling weer iets is gegroeid, met werkelijk schitterende, voor mij nog onbekende albums. Volgende week gaan we tijdens onze kerstuitzending dit onderdeel passend afsluiten en vertellen we wat we volgend jaar gaan doen.
Ik heb dit onderdeel met ongelofelijk veel plezier gemaakt en hoop dat u als luistereaar er net zo van heeft genoten als ik. Deze week wil ik nog een laaste nummer spelen van het album The Travelling Kind uit 2015, een plaat die Emmylou Harris gemaakt heeft met Rodney Crowell. En we gaan luisteren naar een mooi duet met de toepasselijke titel You Can't Say We Didn't Try.

Week 48

Het is de laatste uitzending van het jaar 2020 en we nemen afscheid van onze jaarartieste Emmylou Harris. En ik vroeg me af wat ik zelf eigenlijk het mooiste liedje vind van Emmylou. Die vraag is eigenlijk niet te beantwoorden want dat is geheel afhankelijk van de stemming van de dag. Wat ik wel weet is dat ik de vroege Emmylou Harris mooier vindt dan de albums die ze na pakweg 2000 heeft uitgebracht. Het vroegere werk bevat veel meer het echte country-geluid waar haar ongelofelijk mooie stem mijns inziens het beste bij past.

Albums als Pieces of The Sky, Elite Hotel en Luxury Liner uit de jaren '70 en Evangeline en White Shoes uit de jaren '80 staan hoog op mijn lijst van de mooiste albums van Emmylou Harris. Maar ik werd bij het wekelijks uitzoeken van de nummers voor onze uitzendingen het meeste verrast door haar album Angel Band uit 1987, waar ik in juli van dit jaar een paar nummers van heb gedraaid. Op deze akoestische plaat met gospel songs worden de nummers gespeeld door een werkelijk ongelofelijk goeie band.

Mike Auldridge en Jerry Douglas op de dobro, Emory Gordy op bas, Vince Gill op mandoline en zang, Carl Jackson op gitaar en zang en Mark O'Connor op de fiddle. En op dit hemelbed van de allermooiste muziek drapeert Emmylou Harris haar fluwelen stem. Omdat de stemming van vandaag volop Kerst is, kies ik als afsluiter van onze jaarartiest 2020 voor een nummer van dit schitterende gospelalbum Angel Band. En let vooral ook op de samenzang op dit nummer, daar mogen ze mij voor wakker maken en daar wil ik mee in slaap vallen. Hier is Emmlylou Harris met Where Could I Go But To The Lord.

Emmylou Harris

Comments are closed.