Countryland op bezoek neemt je deze keer mee naar Amsterdam, waar afgelopen zondagavond Mandolin Orange op het programma stond in Paradiso. Toen ik de informatie over deze avond zag en de naam Michaela Anne werd genoemd als support act ben ik daar naar gaan zoeken op YouTube, want ik kende haar niet. Ik werd meteen enthousiast. Dit gaat een mooie en bijzondere avond worden!
De auto in het centrum van Amsterdam parkeren is absoluut niet mijn hobby. Zoals altijd nam ik de trein vanuit Almere naar Amsterdam Centraal. Ik kom er eigenlijk niet vaak meer, maar het voelde weer als thuiskomen. Als kind heb ik vele uren doorgebracht op het grootste station van de hoofdstad om treinen te spotten en later heb ik er zo'n drie jaar nog gewerkt, in dienst van NS. Er is inmiddels veel veranderd, ik keek mijn ogen uit! Ik zocht op het Stationsplein snel naar de juiste tram, waar afgelopen jaar met de opening van de Noord-Zuidlijn ook veel wijzigingen zijn doorgevoerd. Niet veel later stapte ik uit op het Leidseplein en liep de laatste meters naar de muziektempel, de voormalige kerk, aan de Weteringschans.
Ik ben nog niet lang binnen als Michaela Anne het podium betreedt. Geheel solo met akoestisch gitaar. Een vrij kleine jongedame met een tenger postuur. Maar met een enorm vocaal volume, zo blijkt al snel.
Michaela is een jonge countryzangeres die zich in 2014 in Nashville heeft gevestigd. Daarvoor woonde ze tien jaar in Brooklyn, maar ze is opgegroeid in een reizend gezin. Haar vader was captain op een onderzeeër in de US Navy en dat bracht het gezin van plaats naar plaats, zowel in Amerika als in Europa. Vader zat het grootste deel van de tijd onder water. Michaela vertelde dat ze zich wel eens afvroeg hoe het mogelijk was dat hij trouwde en hoe hij, terwijl hij veel van huis was, een gezinsleven kon opbouwen. Haar moeder reageerde dan dat dat misschien wel juist kwam omdat hij vaak onder water zat.
In haar jeugd maakte Michaela overal waar ze woonde vrienden en paste zich aan aan de muzieksmaak van die vrienden. Ze ging dus veel muziek leuk vinden, al was het maar om een vriendschap overeind te houden. In New York ging ze naar de School of Jazz, muziek waar ze ook gek op is, denkend dat daar haar talent zou liggen. Ze werd echter al snel op een ander spoor gezet door de in Brooklyn woonachtige folk-bluegrass gitarist Michael Daves. Hij leerde haar bluegrass harmony zingen en gitaar spelen.
In 2014, het jaar dat ze naar Nashville verhuisde, verscheen haar eerste album, Ease My Mind. Met dit debuutalbum werd meteen haar naam gevestigd. Inmiddels is haar tweede album uitgebracht: Bright Lights and The Fame.
Toen Michaela Anne haar optreden begon was de zaal nog vrij leeg. Maar al snel stroomde het publiek binnen en ik ga ervan uit dat velen met mij zeer positief verrast waren door het fantastische gitaarspel, de loepzuivere zang en het enorme vocale bereik van deze dame. Voor dat laatste moet wel haast die bluegrass harmony de basis hebben gelegd!
Tijdens de pauze heb ik de gelegenheid gehad om Michaela te ontmoeten bij de merchandise tafel. Wat heerlijk is het toch altijd wanneer de artiesten tijd vrij maken voor de bezoekende fans. Een uitstekende singer-songwriter die je zeker moet gaan zien. Ze beloofde dat ze snel weer terug komt naar Nederland. Ik ga haar dan graag weer zien!
Klokslag half negen startte de hoofdact. "De muziek van Mandolin Orange straalt een mysterieuze warmte uit", staat op hun website geschreven. En niets is minder waar. Vanaf de eerste tonen tot het uitsterven van de laatste noot wordt je meegesleurd door een onweerstaanbare muzikale stroming. Tegenstribbelen heeft geen zin, maar daar zal niemand van de aanwezigen ook maar een moment aan hebben gedacht.
Singer-songwriter Andrew Marlin en multi-instrumentaliste Emily Frantz hebben een chemie die het samenspel van de twee individuen doet samensmelten tot een unieke eenheid. De afstemming van vocalen en instrumenten op elkaar is perfect, wat resulteert in een vol totaalgeluid. En dat maakt niet alleen dat de muziek makkelijk luistert, het raakt de diepste emoties en neemt je mee op een virtuele reis, weg van het dagelijkse drukke bestaan. Mysterieus is inderdaad het juiste woord!
De muziekstijl van Mandolin Orange is erg divers. Van sommige nummers kan ik onmogelijk aangeven wat voor genre het is. Maar er waren heel duidelijk echte country en pure bluegrass songs bij. Deze afwisseling droeg wat mij betreft ook weer bij aan het mysterieuze dat Andrew en Emily op de bühne neerzetten.
En als afsluiting deden ze iets wat je maar zelden ziet. Ik heb het een keer eerder meegemaakt, met First Aid Kit in De Melkweg, aan de andere kant van het Leidseplein: een nummer zingen zonder versterking. "Alleen een voormalig kerkgebouw heeft de akoestiek waarin dat mogelijk is", aldus Emily Frantz. En ze had gelijk. Na deze bijzondere laatste song barstte het tot de nok toe gevulde Paradiso nog een laatste keer uit in een oorverdovende ovatie. En toen was het gedaan. Helaas....
Countryland op bezoek is geschreven door Jos van der Lelie.
