Countryland op bezoek: Walk The Line Ramblin’ Roots – TivoliVredenburg, Utrecht

Wat was het een lange tijd dat we moesten wachten dat we TivoliVredenburg weer mochten bezoeken en wat een nare en drukke tijd is dat geweest voor de programmeurs en niet te vergeten de directie van het genoemde Theater / muziek paleis in het centrum van Utrecht. Van dagelijks een overvol gebouw met diverse optredens naar een per direct gesloten paleis, je kunt je het niet voorstellen hoe dat moet zijn voor alle medewerkers. Maar gelukkig zijn deze mensen niet hun vertrouwen verloren. Ze zijn gaan denken hoe kunnen we binnen de 1.5 meter grens toch gezellig bij elkaar zijn. En ere wie ere toekomt, het is gebeurd. Ze hebben een mooi, twee daags, alternatief Ramblin' Roots festival neergezet. Ik kom daar later nog op terug.

Om drie uur werden we opgewacht door het personeel en werd ons in het kort uitgelegd wat die middag brengen zou. Kwart over drie liepen we naar de eerste zaal, “de Hertz zaal”, voor het eerste concertje van ongeveer 20 minuten.

The Lasses

De dames van The Lasses verzorgden een mooi en indrukwekkend optreden met humor en emotie, met liefde en tegenslagen, alles wat je in ieders leven kunt ervaren.

Deze twee dames, Sofie en Margot uit Amsterdam, brengen eigenlijk muziek van over de hele wereld, maar voornamelijk vanuit Schotse, Ierse en Amerikaanse invloeden. En wat ik zelf graag zie is dat ze zingen rond één microfoon, iets wat mijn voorkeur heeft omdat dan de kunst van zingen en spelen gericht is op die ene microfoon. Ze lieten ons genieten van een prachtige samenzang en een stukje humor en uitstraling wat ons in de ban hield. Een lach en een traan waren in de 20 minuten regelmatig een terugkomend iets, een lach om het plezier en de traan van de gevoeligheid. En voor mij ook het weer binnen mogen zijn in het muziek Paleis TivoliVredenburg. Invloeden die vaak inhoud hadden in zelfgeschreven songs, want wie bedenkt nu dat je een nummer kan schrijven over Haring Kaken. Ja dat maak je dan ook mee bij optredens van The Lasses. Ssst.... als alles meezit zijn ze binnenkort te zien bij Countryland, wel afwachtend hoe de Corona weer de kop opsteekt, maar we houden moed.

Ik kan u verzekeren dat als u naar een optreden van The Lasses gaat, het u niet zal vervelen. En wilt u gaan kijken, kijk dan in de agenda want ze zijn nog te zien in augustus in Almere, in september op drie plaatsen en in oktober tot nu toe op één plaats. Houd thelasses.nl in de gaten voor meer optredens.

Na afloop van het optreden gingen we onder begeleiding van 2 gastvrouwen door naar de volgende zaal, “Cloud Nine”, voor een optreden van Ad Vanderveen.

Ad Vanderveen

Ad Vanderveen, ik moet u eerlijk zeggen wel eens iets van gehoord, maar nog nooit live gezien. En nu kan ik wel zeggen, dat is een gemis geweest. Begeleid door een basspeler en een zangeres maakte het een prachtig en goed klinkend trio. De stemmen van Ad en de zangeres waren een aaneengemetseld geheel, mooi en gevoelig, wat weer mooi paste in het Roots geheel van die middag.

Hoe trots kun je zijn op je woonplaats, hij noemt de naam niet, maar noemt het Tinytown, vijftien mijl van Amsterdam. Van zijn album “Final Refuge“ komt dit nummer, het was voor mij een nummer waarvan ik voelde dit heeft hij vanuit zijn hart geschreven, een bijna waar verhaal. Maar in Tinytown gebeurde het, Madonna trad er op, als ook Paul McCartney. En een deel van de schilderijen van Van Gogh waren in dat plaatsje opgeslagen.

Als singer songwriter kun je zelf zo mooi zingen over jouw levens gevoelens en dat bezingen in een wereldreis. Beginnend in Nederland en dan zit je bij het volgende nummer zo maar in Denver, Navada. Een reis die ik in gedachte maakte. Dan wens je zo'n reis ooit nog eens in het echt te kunnen maken.

De ene song na de andere prachtig, geroerd en gezongen vol liefde en gevoel. Ad Vanderveen, een naam om niet te vergeten En voor liefhebbers, kijk op advanderveen.com voor meer optredens en informatie. Ik zeg u persoonlijk ga naar een show van hem, succes verzekerd.

Na afloop en een daverend applaus gingen we weer achter de gastvrouwen aan naar de volgende zaal. In “Pandora” werden we verrast met een stukje Chicago.

Kai Strauss & The Electric Blues Allstars

Chicago, waar we voor ons gevoel een wandeling maakten door de drukke straten en mooie hoekjes waar een band staat en optreedt. Zo voelde ik het toen ik in de zaal zat en keek naar het podium. Kai Strauss & The Electric Blues Allstars stonden daar om ons te vermaken. En ook al ben ik geen echte blues fan, dit kon mij toch wel bekoren. Het was in de rondleiding “Halte 3”, ook de enige band die dag die niet uit Nederland komt, maar van onze buren Duitsland.  Groot was het gitaar spel van Kai Strauss, prachtig de solo’s op Saxofoon en mondharmonica, de bijzondere begeleiding op piano en basgitaar. En de soepel spelende drummer maakte de show compleet. Ik zei al, ik ben niet zo’n blues fan, maar deze dag heeft mijn ogen geopend en laten inzien dat er zeker meer is dan Country en Bluegrass. Weer een leerpunt voor mij.
Ook kreeg ik door dit optreden de invloeden van B.B. King en b.v Jimmie Vaughan te horen. En wat is er mooier dan dat je door je uitstraling, sympathie en het gevoel voor sfeer de hele zaal meekreeg. Gezelligheid alom, een goede keuze van de programmeurs van TivoliVredenburg om deze band te vragen.

Ook Kai verzorgt, onder voorbehoud, meerdere optredens, maar daarvoor moeten we wel over de grens naar Duitsland, zijn thuisland. Kijk hiervoor op kaistrauss.com voor de agenda en meer informatie.

Ook hier was er na afloop een daverend applaus, en terecht. De groep liep in een 1.5 meter wandelpas naar “Halte 4”en wel de laatste halte. In zaal "Rhonda" volgde een optreden van Judy Blank.

Judy Blank.

Onze rondreis door het Muziek paleis TivoliVredenburg was zover geslaagd en bij het eind station  “Halte 4“ ging mijn interesse wel erg uit naar Judy Blank.

Ik zag een zangeres op het podium waar ik alleen een interview van hoorde bij de podcast van TivoliVredenburg, en dat gaf voor mij de doorslag haar te willen zien. Ze opende de avond met de woorden, jullie zijn aanbeland bij de stevigste set van mij dit weekend. Houden jullie van rustige muziek of gaan we voor de steviger aanpak? En ja het klonk uit de zaal, geef ons maar de steviger versie. En oh jee, ik stond verbaasd van haar kunnen. Haar Country-rock nummers, de Americana stijl, ik zag een top artiest. Maar mijn gevoelens zeggen mij ook dat het een fijne zangeres is die ook haar ballads kan zingen. Begeleid door een goede band en zij zelf met een prachtige stem en gitaar spel, een completere afsluiting konden we ons niet bedenken. Judy Blank, ooit mijn wens haar een keer bij Countryland te krijgen. Prachtige nummers met heel veel inhoud en met liefde en passie gezongen, waar vind je nog zo’n mooie vertoning, met zulke fijne muziek. Ik plaats haar zeker in de top 3 van de Nederlandse Country en Country-rock scene. Een waardige plaats voor iemand die zich inzet voor, mag ik wel zeggen, mijn Country liefde.

Bijna is de rondleiding voorbij. Ik heb vier speciale en mooie optredens gezien en heb mijn muziek keuze weer iets bijgespijkerd. Gasten van TivoliVredenburg, wat zijn we verwend met een goede keuze van de programmeurs. Een lovend slotwoord gaat uit naar de programmeurs, ere wie ere toekomt. De voorbereidingen, de inzet, het omgaan met de 1.5 meter grens, de begeleiding door de gastvrouwen, die in ons geval een hele andere taak hadden dan ze normaal doen binnen de organisatie, de vriendelijkheid, de gesprekken onderweg. We zijn niets tekort gekomen. We kregen een nodige pauze, halverwege in een ruimte waar Utrecht mooi te zien was. Voor mij een waardige afsluiting van het Walk The Line Ramblin' Roots mini festival. Ik bedenk me dat dit ter vervanging is van het Ramblin' Roots festival, maar het doet er zeker niet voor onder. Kijk op de site van TivoliVredenburg en Shelter from the storm voor de agenda en info over meer mooie optredens. Schroom niet, bestel uw kaarten en ga genieten van Walk The Line en andere optredens binnen de 1.5 meter regels.

Wij danken TivoliVredenburg.

Countryland op bezoek is geschreven door Timen van Ark en omlijst met foto’s van Johan van Ark en Valery van der Helm.

2 augustus 2020

Bookmark the permalink.

Comments are closed.