River Country

Week 1 - 1 januari 2022

Een nieuw jaar, een nieuw wekelijks verhaal met een nieuw onderwerp. Na de Country Roads van 2021 stappen we voor het jaar 2022 in de boot voor een reis langs rivieren en kanalen. En soms gaan we niet eens aan boord maar genieten we van het rivierenlandschap vanaf de oevers. Ik zal het komende jaar proberen om wekelijks een nummer te draaien waarin het verhaal wordt verteld over een rivier, over de mensen op die rivieren of over de scheepvaart over de rivieren. En we noemen dit onderdeel van ons programma River Country. Op onze website countryland.nl kunt u weer de hele reis volgen en alle verhalen en alle gespeelde nummers terugluisteren.

We beginnen met een nummer dat meer dan alle andere nummers verhaalt over de vaak mythische en religieuze uitstraling die rivieren in de loop der eeuwen hebben gehad op de mens. En dan heb ik het over het nummer Down To The River To Pray van Alison Krauss. Dit nummer is en traditional en de echte herkomst van het nummer is nog steeds onbekend. De eerste versie werd bekend onder de titel The Good Old Way en werd in boekvorm gepubliceerd in 1867 als onderdeel van een collectie van 136 liedjes met de titel Slave Songs of the United States. Het spreekt voor zich dat dit nummer door velen is gespeeld maar de bekendste versie is toch de versie van Alison Krauss waar we zo naar gaan luisteren. Het verscheen op het soundtrack album van de speelfilm O Brother, Where Art Thou? uit het jaar 2000. Alison Krauss wordt op zang bijgestaan door een grote groep artiesten waaronder Gillian Welch, Norman Blake en Tim O'Brien, maar vooral gesteund door The First Baptist Choir uit het dorpje White House in Tennessee. En dat bezorgt bij mij kippenvel. We gaan Down To The River To Pray.

Week 2 - 8 januari 2022

De River Country van deze week gaat over het nummer Where The Arkansas River Leaves Oklahoma van Don Williams.

De Arkansas River is eigenlijk een zijrivier van de Mississippi. De bron van deze rivier ligt in het midden van de staat Colorado, zo'n 150 km ten Westen van de stad Denver. De rivier stroomt door de staten Colorado, Kansas, Oklahoma naar de staat Arkansas, waar het 2.364 km later ten zuidoosten van het stadje Little Rock uitmondt in de Mississippi. Tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog (1861-1865) was de rivier van groot belang voor zowel de Noordelijke Staten als de Zuidelijke Staten omdat beide strijdende partijen de Arkansas River gebruikten voor de bevoorrading van de troepen en de aanvoer van versterkingen. Ook is de rivier bekend vanwege de ernstige overstromingen die plaatsvonden in 1927. De rivier wordt vandaag de dag intensief gebruikt door zowel de commerciële als de recreatieve scheepvaart. Daarbij wordt gebruik gemaakt van een groot stelsel aan sluizen, dammen en bassins of reservoirs om de scheepvaart te besturen.

In 1976 verscheen het album Harmony van Don Williams. Op dat album staat dus het nummer Where The Arkansas River Leaves Oklahoma. Dat nummer is geschreven door Wayland Holyfield, een songwriter uit Arkansas die in 1974 als vaste songwriter in dienst trad van Don Williams. En ik ben eerlijk gezegd wel een liefhebber van Don Williams met zijn mooie, lage stem, helemaal als hij begeleid wordt door Lloyd Green op de pedal steel gitaar. Hier is Don Williams met Where The Arkansas River Leaves Oklahoma.

Week 3 - 15 januari 2022

Vanavond weer een hele bijzondere aflevering van River Country, als we gaan luisteren naar niemand minder dan Tony Rice. En dat doen we met het nummer Banks Of The Ohio.

Eerst iets over de rivier de Ohio. Met een lengte van 1.580 kilometer is het een van de grotere rivieren van de Verenigde Staten. De rivier begint midden in de stad Pittsburgh in de staat Pennsylvania en stroomt door de staten Ohio, West Virginia, Kentucky, Indiana en Illinois, waar ze bij de stad Cairo uitmondt in de Mississippi. In de stad Louisville, dat in de staat Kentucky, bereikt de rivier zijn breedste punt, daar is de rivier 1,6 kilometer breed. De naam Ohio komt uit het Seneca, de taal van de gelijknamige oorspronkelijke bevolking van die streek in het Noordoosten van de Verenigde Staten, en het betekent letterlijk 'good river' (goede rivier). De vroegere president Thomas Jefferson noemde deze rivier in 1781 nog de mooiste rivier op aarde. Vandaag de dag wordt de rivier echter gezien als de meest vervuilde rivier van de Verenigde Staten.

In 1977 verscheen het derde album van een van de beste bluegrass gitaristen ooit, Tony Rice. Het openingsnummer op dit titelloze album is een door Tony Rice gearrangeerde vertolking van de traditional Banks Of The Ohio. En behalve dat het een enorm mooi nummer is, doet er ook nog een aantal hele grote namen mee op dit nummer en ik noem er een paar. Op de banjo en de lage backgroundvocals horen we de onlangs overleden J.D. Crowe, waar Jos vorige week nog een mooi verhaal over heeft verteld. De dobro wordt bespeeld door Jerry Douglas, Richard Greene speelt de fiddle en op mandoline en zang horen we Larry Rice, een van de broers van Tony Rice.

Nou, volgens mij kan er dan niet veel meer mis gaan.

Laten we maar gaan luisteren naar Tony Rice en Banks Of The Ohio.

Week 4 - 22 januari 2022

Niet alle liedjes over rivieren beschrijven een specifieke rivier. Vaak wordt de rivier gebruikt als decor, in andere gevallen dient de rivier als metafoor en is er dus sprake van beeldspraak. Een mooi voorbeeld hiervan is het nummer The Bend In The River van Marty Robbins. De tekst laat veel ruimte tot eigen interpretatie. Ik vertaal het als een roep van de ik-persoon die op zoek is naar de liefde van zijn leven. Daarbij gebruikt hij de beeldspraak dat je nooit weet wat je aan zult treffen als je de volgende bocht in een rivier hebt gerond. Maar, zegt hij, als hij eindelijk zijn liefde heeft gevonden, laat hij de bochten in de rivier ver achter zich.

Los van deze teksten (Robbins schreef dit nummer zelf) valt bij dit nummer natuurlijk die kenmerkende stem op van Marty Robbins. En ik kan mij herinneren dat mijn vader vroeger ook muziek had van Marty Robbins en dat hij dat best vaak speelde. Dat melancholische toontje in zijn stem en de altijd mooie achtergrondkoortjes konden op veel goedkeuring rekenen in huize Van der Lelie.

Marty Robbins, geboren in 1925 in Glendale in de staat Arizona, was behalve zanger ook bekend als NASCAR autorace coureur. En ik zag dat hij niet eens zo oud is geworden. Hij was hartpatiënt en overleed in Nashville in 1982 op slechts 57-jarige leeftijd. Hij maakte in zijn loopbaan die liep van 1952 tot zijn overlijden in 1982 meer dan 50 studioalbums. En dat zijn er best een hele hoop. In 1963 verscheen het album The Return Of The Gunfighter van dat album gaan we nu luisteren naar het nummer The Bend In The River. Hier is Marty Robbins.

Week 5 - 29 januari 2022

De rivier die deze week onderwerp is van River Country is een korte, slechts 13 km lang. En dan heb ik het over de Harlem River. De Harlem River loopt door de stad New York en verbindt de East River met de Hudson River. De Harlem River scheidt daarmee de stadsdelen Manhattan en The Bronx van elkaar. Het meest noordelijke deel van de rivier heeft de naam Spuyten Duyvil Creek, een naam die de Nederlandse kolonisten gaven aan dat bochtige deel van de rivier waar enorme getijdenwisselingen zorgden voor een haast onbegaanbare rivier. De Harlem River is misschien nog wel het meest bekend om de traditionele kanoraces die er worden gehouden.

Singer-songwriter Justin Townes Earle was de zoon van Steve Earle, de bekende Texaanse singer-songwriter waar we vorige week nog het nummer Guitar Town van speelden. Zoon Justin Townes Earle vocht al vanaf zijn 12e verjaardag tegen een drugsverslaving en overleed in augustus 2020 op 38-jarige leeftijd aan de gevolgen van een overdosis cocaïne. Een van zijn bekendste nummers is Harlem River Blues, van het gelijknamige album uit 2010. Het nummer vertelt over een persoon die in New York op weg is naar de Harlem River om zichzelf in die rivier te verdrinken. Dat zegt iets, zo niet veel, over de depressies waarmee Justin Townes Earle regelmatig vocht. Getuige ook zijn uitspraak: "ik geloof in de mythe dat ik mezelf moet vernietigen om mooie kunst te kunnen maken". Nog geen jaar na zijn overlijden kwam vader Steve Earle met het album J.T. om zijn zoon te herdenken. Op dat album staan alleen maar nummers van Justin Townes Earle, waaronder deze hele mooie cover van Harlem River Blues.

Week 6 - 5 februari 2022

We reizen deze week helemaal naar het uiterste Noordwesten van de Verenigde Staten en naar Canada, en daar gaan we op bezoek bij de Columbia River. Deze ruim 2.000 km lange rivier begint in British Columbia in Canada en stroomt via de Amerikaanse staten Washington en Oregon naar de Grote Oceaan. Qua volume is het na de Mississippi de grootste rivier in Noord-Amerika. Door het grote volume heeft ze de bijnaam de Machtige Columbia (the Mighty Columbia). Met zo'n 14 stuwdammen is de rivier de belangrijkste bron voor het opwekken van energie middels waterkracht in Noord-Amerika. Over de aanleg van die dammen in de jaren '30 was veel te doen want het zou de loop en het karakter van de rivier teveel aantasten. De maatschappij die verantwoordelijk was voor de aanleg van de waterkrachtcentrales besloot in 1941 om Woody Guthrie te vragen om middels een serie opnames de populariteit van de rivier en de te bouwen waterkrachtcentrales wat te vergroten. Deze opnames zouden bekend worden onder de naam Columbia River Ballads. En het bekendste nummer van die 21 liedjes is Roll On, Columbia, Roll On. En een tikkie eigenwijs als ik ben, kies ik dan niet voor het origineel van Woody Guthrie, maar voor de uitvoering van Country Joe McDonald. Deze Joseph Allen McDonald werd in 1942 geboren in Washington DC en was oprichter van de psychedelische rockgroep Country Joe and the Fish. In de zomer van 1969 speelde hij met deze band op het beroemde Woodstock festival en in december van dat jaar verscheen van hem onder de naam Country Joe McDonald zijn eerste soloalbum getiteld Thinking Of Woody Guthrie. En op dat album staat deze versie van Roll On, Columbia, Roll On.

Week 7 - 12 februari 2022

Deze week reizen we naar het zuidoosten van de Verenigde Staten en we gaan een kijkje nemen bij de Cumberland River. Deze rivier heeft zijn oorsprong in het zuidoosten van de staat Kentucky, vlak bij de grens met de staat Virginia. Vanaf daar stroomt de rivier door het zuiden van Kentucky en het noorden van Tennessee tot aan Nashville, waar het naar het noorden afbuigt en uiteindelijk uitmondt in de Ohio River. En vanavond reizen we vooral naar het kleine plaatsje Madison in de staat Tennessee, eigenlijk meer een buitenwijk van Nashville, waar in een bocht van de Cumberland River het huis stond dat vroeger werd bewoond door John Hartford.

Deze John Hartford was een zeer bekende en geliefde folk, country en bluegrass muzikant en liedjesschrijver. Hij was meester op de fiddle en de banjo en is het meest bekend geworden van zijn nummer Gentle On My Mind uit 1967. Naast muzikant was John Hartford ook gek op boten. Hij had de papieren om op van die oude steamboats te mogen varen en hij werkte vooral 's zomers als stuurman op van die duwbakken, om van die grote vrachtschepen voort te duwen en te besturen over die Cumberland River. En John Hartford woonde in dat plaatsje Madison op een heuvel in de bocht van de Cumberland River, met uitzicht op de rivier beneden. Dat deel van de rivier staat daarom ook formeel te boek als Hartford's Bend, dus de bocht van Hartford. En schepen die daar langs varen, laten vaak hun scheepshoorn even blazen als groet aan John Hartford. En Thomm Jutz heeft over dit stukje geschiedenis een van zijn mooiste nummers geschreven met de titel Hartford's Bend. En daar gaan we nu naar luisteren, en dan kies ik uiteraard voor de versie die Thomm Jutz samen met Eric Brace speelde op 21 november 2018, toen zij als onderdeel van onze Countryland Sessions op bezoek waren in ons eigen Rebellenhonk in Barneveld. Met een heel dik compliment voor onze Johan, want zijn opname klinkt zo mooi. Hier zijn Thomm Jutz en Eric Brace met Hartford's Bend.

Foto's van die onvergetelijke avond met Eric Brace en Thomm Jutz in het Rebellenhonk in Barneveld, 21 november 2018.

Week 8 - 19 februari 2022

We blijven deze week met de River Country heel dicht bij huis. We gaan namelijk iets vertellen over de rivier de Rijn, met een lengte van 1233 kilometer een van de langste rivieren in Europa. De Rijn ontspringt in de Zwitserse kanton Graubünden en stroomt via Duitsland richting Nederland. Tussen Bazel in Zwitserland en Kalrsruhe in Duitsland vormt de rivier de grens tussen Duitsland en Frankrijk, waar de rivier zelfs delen over Frans grondgebied stroomt. Uiteindelijk komt de Rijn bij Millingen ons land binnen waarna de rivier zich vertakt in allerlei zijrivieren als de Nederrijn, de Waal en de IJssel.

Over de Rijn zijn best veel liedjes geschreven en omdat we vorige week met enorm veel plezier naar al dat Nederlandse talent hebben gekeken tijdens onze jubileumuitzending kies ik deze week wederom voor een Nederlandse artiest namelijk de in het Friese dorpje Heeg geboren Ben Steneker. Deze Ben Steneker mocht vorige week op zijn verjaardagstaart 87 kaarsjes uitblazen en woont alweer een tijdje in het kerkdorpje Buurse bij Haaksbergen in Twente. Hij geniet de bijnaam The Godfather of Dutch Country Music en is sinds 1959 actief in de muziek. In dat jaar startte hij zijn loopbaan in de band van de Apeldoornse zangeres Lydia Tuinenburg en die formatie stond bekend als Lydia & Her Melody Strings. Die band heeft slechts een paar jaar bestaan en in 1960 begon Ben Steneker aan zijn solocarrière, waarmee hij begin jaren '60 aanzienlijke bekendheid kreeg in Nederland. Een van de singles waarmee Ben Steneker succes behaalde verscheen in 1962 en dat was het nummer Lonely River Rhine. Dat werd geschreven door Betty Sue Perry, de schrijver van meerdere hits van o.a. Loretta Lynn. En zo is het een kleine stap van Loretta Lynn naar Ben Steneker uit het Friese dorpje Heeg, nu woonachtig in het Twentse Buurse. Hier is hij met Lonely River Rhine.

Week 9 - 26 februari 2022

De River Country van deze week behandelt geen specifieke rivier. Althans, er wordt geen naam genoemd in de titel of de tekst, maar ik vermoed dat het hier gaat om de Mississippi River. We gaan namelijk luisteren naar het liedje The Riverboat Song van John Starling en zijn band Carolina Star. Dit nummer werd geschreven door Gillian Welch maar het was dus John Starling die het als eerste uitbracht op zijn album Slidin' Home uit 2007. Gillian Welch bracht het liedje pas uit in 2016.

The Riverboat Song gaat over de vervlogen tijden toen de rivier nog werd bevaren door van die mooie oude stoomboten en radarboten waarop mensen konden genieten van mooie uitzichten, van lekker eten en van live muziek. Maar dat is allemaal vergane glorie want we horen ook de droevige vaststelling dat de rivier nu eenzaam en leeg is en met zijn blauwe pracht rustig naar de zee stroomt. Of zoals Gillian Welch het zo mooi opschreef: She's a blue old girl, that no one cares to travel on these days.

De enige keer dat de rivier werd vervloekt was in het voorjaar van 1965 toen de rivier overstroomde en het land onder water zette. En omdat in april 1965 de Mississippi zwaar overstroomde na een tornado kan het haast niet anders dan dat we het in dit liedje hebben over de rivier de Mississippi.

Deze versie van John Starling and Carolina Star vind ik zelfs mooier dan de versie van Gillian Welch, en dat komt uiteraard ook door de mensen die meespelen op deze opname. Naast John Starling horen we Mike Auldridge op de dobro en Tom Gray op bas (de originele line up van The Seldom Scene) en Jimmy Gaudreau op mandoline en zang. En die kennen we vooral weer van The Country Gentlemen en zijn werk met Tony Rice. Dus laten we maar snel gaan luisteren naar John Starling and Carolina Star met The Riverboat Song.

Week 10 - 5 maart 2022

Deze week weer een bijzondere River Country want ik ga eindelijk een nummer kiezen van het album Riverland uit 2019 van onze vrienden Eric Brace, Peter Cooper en Thomm Jutz. Zoals de albumtitel al suggereert staan er alleen maar liedjes op over rivieren, dus dit album zal het komende jaar nog wel vaker terugkomen.

En onze vrienden nemen ons deze week mee naar Fort Defiance, een klein parkje op de plek waar de Ohio River en de Mississippi samenkomen. En dat is bovendien precies op de grens van drie Amerikaanse staten, namelijk Kentucky, Missouri en Illinois. En we gaan luisteren naar het verhaal van een gepensioneerd stel tijdens een heerlijk zomers dagje uit naar de rivier. Er worden klapstoelen en een tafeltje opgesteld, daarop staan bier en limonade en op schoot een notitieblok met een pen, meer hebben ze niet nodig. En dan samen de hele dag kijken naar de vele boten die voorbij komen. Het decor wat ze aanschouwen is altijd in beweging, maar het verandert nooit. Wie het eerst een nummer kan lezen op de boeg van een boot wint een prijs en er zijn extra punten te verdienen als je als eerste een schip ziet die ze nog nooit eerder hebben gezien. Alle schepen die voorbij komen worden genoteerd in het boekje waarvan ze er al tientallen volgeschreven thuis hebben liggen. Waarom ze alles noteren weten ze niet, het is gewoon een heerlijk tijdverdrijf. En uiteraard wordt er nooit echt een prijs uitgereikt. En als aan het einde van de dag de zon onder de Cairo Bridge zakt, is het weer tijd om naar huis te gaan. Dit nummer Fort Defiance vind ik een van de meest ontroerende liedjes die Eric Brace heeft geschreven. Ik zou best wel een zomers dagje in Fort Defiance willen doorbrengen. We horen hier Eric Brace op lead vocals en we horen op de fiddle Tammy Rogers (The Steeldrivers) die pas zo'n mooi album heeft gemaakt samen met Thomm Jutz.

We gaan naar de plek waar de Ohio en de Mississippi samenkomen en gaan daar luisteren naar Eric Brace, Peter Cooper en Thomm Jutz met het schitterende Fort Defiance.

Week 11 - 12 maart 2022

We reizen vandaag naar Texas, de staat die het afgelopen jaar voor ons thuis extra betekenis heeft gekregen omdat onze jongste zoon daar naar college gaat en hard werkt aan een topsportcarrière als honkballer. In de staat Texas stromen uiteraard meerdere rivieren, maar wij gaan vandaag iets vertellen over de Brazos River. Deze rivier heeft een lengte van 1352 km en stroomt in zijn geheel door Texas. De bron ligt zo'n beetje midden in de staat Texas en de rivier stroomt dan zuidoostwaarts, en mondt uiteindelijk uit in de Golf van Mexico. Aanvankelijk was deze rivier heel belangrijk voor de scheepvaart, tegenwoordig heeft de rivier als belangrijkste functie het leveren van water voor irrigatie en opwekking van energie. De Brazos River is vaak bezongen en een van de bekendste liedjes is het nummer Texas River Song, in sommige uitvoeringen ook bekend als de Brazos River Song. Dit nummer is een zogenaamde traditional, dus het is onbekend wie het nummer ooit heeft geschreven. De oudst bekende versie is die van Irene Carlisle die het nummer opnam op 30 januari 1942, en het verscheen toen op een album met Ozark Folksongs. Deze Irene Carlisle vertelde dat zij het nummer ooit had geleerd van een Texaan terwijl ze samen hout aan het hakken waren in de Ozark Mountains. Later is dit nummer door velen gecovered. Ik wilde eerst kiezen voor de versie van Townes van Zandt, maar met Harro in de studio koos ik voor Lyle Lovett, die het nummer uitbracht op zijn album Step Inside This House uit 1998. Al is het maar om ook te kunnen luisteren naar Stuart Duncan op de fiddle, Matt Rollings op piano, Sam Bush op de mandoline, Jerry Douglas op de dobro en Alison Krauss op harmony vocals. En dat allemaal onder leiding van Lyle Lovett. Hier is hij met Texas River Song.

Week 12 - 19 maart 2022

We reizen vandaag helemaal naar het noordwesten van Canada, naar Yukon Territory. Daar ontspringt de gelijknamige rivier de Yukon en die stroomt vanaf de Yukon Territory naar het westen door Alaska om ruim 3000 kilometer verder uit te monden in de Beringzee. Deze Yukon River loopt voor een groot deel door beschermd natuurgebied en als je naar de foto's en filmpjes kijkt is dat echt een schitterend gebied. De rivier wordt met name gevoed door smeltwater van gletsjers en is slechts drie maanden per jaar bevaarbaar. De andere negen maanden is de rivier bevroren.

De Canadese singer-songwriter, producer en activiste Jennifer Berezan groeide op in Edmonton, Alberta waar de natuur de basis vormde voor haar latere werk. Ze is politiek zeer actief, vooral als voorvechter van de rechten voor vrouwen en is tevens lid van diverse groepen die vechten tegen nucleaire energie. Ook gebruikt ze muziek als spirituele invulling van haar lessen philosophie en religie aan een hoge school in San Francisco. En gelukkig voor ons kan ze ook nog heel mooi zingen en mooie liedjes schrijven.

Op haar tiende album Home (en zover ik heb kunnen terugvinden is dit haar laatste album) uit 2012 staat het schitterende nummer Yukon River over de pracht van deze indrukwekkend mooie rivier. Ik heb niet kunnen achterhalen wie er allemaal meespelen op dit album, maar ik weet wel dat het een schitterende plaat is, luister maar naar Yukon River.

Week 13 - 26 maart 2022

Enkele weken geleden speelde ik het eerste nummer van het album Riverland van onze vrienden Eric Brace, Peter Cooper en Thomm Jutz, met de belofte dat ik gedurende dit jaar vaker zou teruggrijpen naar dit meesterwerk uit 2019. Vandaag doen we weer een nummer van dit album en ik heb gekozen voor het laatste nummer van het album, Mississippi, Rest My Soul.

In dit nummer speelt de rivier niet zozeer de hoofdrol, maar is het de beeldspraak waarin de rivier een prominente plaats inneemt. Of, zoals de heren zelf schrijven in het uiterst informatieve CD-boekje: Er zijn zekerheden in het leven en er zijn onzekerheden. En er zijn plaatsen waar deze twee samenkomen vol melancholie en verlangen naar die zekerheid. En zo'n plek is aan de Mississippi River, de op één na langste rivier van Noord Amerika. Want wat er ook gebeurt, in voor- en tegenspoed, de rivier zal altijd blijven stromen.

Mississippi, Rest My Soul is geschreven door Thomm Jutz en Tammy Rogers en we horen dadelijk Thomm Jutz op de lead vocals. Ook horen we Tammy Rogers op de fiddle, Mark Fain op de bas en Justin Moses op de banjo. Voor mij is dit een van de mooiste nummers van onze vrienden en ik zou iedereen willen adviseren om te zorgen voor absolute stilte als we gaan luisteren naar de schitterende samenzang van onze vrienden Eric Brace, Peter Cooper en Thomm Jutz met Mississippi, Rest My Soul.

Week 14 - 2 april 2022

We gaan deze week bij River Country luisteren naar een country-folk nummer over de rivier de Rio Grande. En dat doen we met de nu 71-jarige zangeres Eliza Gilkyson. Zij werd geboren in 1950 in de wijk Hollywood in Los Angeles en is de dochter van de folkzanger Terry Gilkyson, ooit onderdeel van de band The Weavers van Pete Seeger. Dochter Eliza bracht in 1969 al haar eerste album uit met de toepasselijke titel Eliza '69. Een lange carrière volgde, wat begin dit jaar leidde tot de release van haar 25e studioalbum Songs From The River Wind. Eliza Gilkyson is zeer actief met optredens, zo'n 150 per jaar, waarbij ze ook regelmatig in ons land te gast is.

Het album Songs From The River Wind noemt ze zelf haar liefdesbrief aan het oude westen, met beelden van de mensen en de plaatsen die ze tegenkwam gedurende haar vele jaren reizen als muzikante. Het ruim 5 minuten durende nummer Before The Great River Was Tamed is een droevige maar wonderschone klaagzang over deze ruim 3000 kilometer lange rivier die als gevolg van verkeerd watermanagement steeds meer droog komt te liggen en zijn grandeur van vroeger al lang heeft verloren. Hier is Eliza Gilkyson met Before The Great River Was Tamed.

Week 15 - 9 april 2022

De Blue River is een 105 kilometer lange zijrivier van de enorme Colorado River. Over deze rivier is op zich niet eens zoveel te vertellen, behalve dat de rivier bij het plaatsje Kremmling samenstroomt met de Colorado River. Een kilometer of 20 meer naar het zuiden is de enorme Green Mountain Dam gebouwd, die het water vasthoudt in de Green Mountain Reservoir, een enorm stuwmeer dat wordt gebruikt voor de opwekking van energie en voor de irrigatie van grote delen van het verder droge westelijke deel van Colorado.

In 1958 verscheen het album The Fabulous Johnny Cash, het tweede album van deze meesterlijke countryzanger met de mooie, donkere stem. Het was zijn eerste album voor het Columbia label, dat hij sindsdien 28 jaar trouw zou blijven. Het eerste nummer op dat album is getiteld Run Softly, Blue River, een door Johnny Cash zelf geschreven nummer. In dit nummer gebruikt Cash de Blue River niet zozeer als decor, maar als spreekwoordelijk achtergrondgeluid waarvan hij hoopt dat het zijn slapende liefje niet zal wakker maken, en waarvan hij tevens hoopt dat hij van het murmelende geluid zelf spoedig in slaap zal vallen. Ik denk derhalve dat de Blue River verder geen enkele rol speelt, anders dan dat het gewoon lekker klonk.

Het fijne van dit nummer is dat de mooie stem van Johnny Cash op heerlijke wijze wordt ondersteund door de vocale zanggroep The Jordanaires, ook bekend van hun medewerking op de platen van Elvis Presley. Hier is Johnny Cash met Run Softly, Blue River.

Week 16 - 16 april 2022

In tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden is de New River in de Amerikaanse staat West Virginia geologisch gezien een van de oudste rivieren op aarde. Een van de mooiste delen van de rivier is het gebied de New River Gorge, een nauwe kloof wat is gepromoveerd tot een National Park. Behalve enorm mooie uitzichten en het betoverende natuurschoon is de rivier hier geliefd bij watersporters. Dwars door de New River Gorge loopt de snelweg route 19 en die kruist de rivier via de New River Gorge Bridge, een van de hoogste en langste stalen boogbruggen in Amerika, gebouwd in 1977. Deze hoge brug heeft de droevige reputatie dat de locatie zeer geliefd is bij mensen die een einde willen maken aan hun leven. Het aantal zelfmoorden op die locatie is helaas aanzienlijk.

Thomm Jutz schreef voor zijn album To Live In Two Worlds Vol. 2 samen met bassist Mark Fain het nummer New River Gorge. Dit werd geïnspireerd door een verhaal dat Mark Fain vertelde over een muzikant waarmee hij ooit op reis was, die samen met zijn vrouw van die enorme brug was gesprongen. De manier waarop de heren dit hebben verwerkt in de muziek toont veel respect voor deze mensen en de vele anderen die dezelfde keuze hebben gemaakt. Een enorm mooi nummer over een diep trieste gebeurtenis. Thomm Jutz met New River Gorge.

Week 17 - 23 april 2022

Op mijn zoektocht naar mooie nummers over rivieren stuitte ik op de voor mij nog onbekende Bill Staines. Deze singer-songwriter en folksinger werd in 1947 in Massachusetts geboren als William Russel Staines. Hij schreef en zong liedjes over allerlei alledaagse onderwerpen en heeft in totaal 22 albums gemaakt. Dit aanzienlijke oeuvre met soms succesvolle nummers bracht Nanci Griffith tot de uitspraak dat zij Bill Staines zag als 'de Woody Guthrie van mijn generatie'. De nummers van Bill Staines zouden o.a. gecovered worden door Peter, Paul and Mary, The Highwaymen, Jerry Jeff Walker, Grandpa Jones en de eerder genoemde Nanci Griffith. In 1979 verscheen van Bill Staines het album The Whistle of The Jay, een album vol liedjes over zijn jeugd en zijn leven in New Hampshire, waar de herfst op zijn einde liep en waar elke ochtend nog maar een paar vogels de opkomende zon begroetten. Op dit zeer onderhoudende album staat het nummer River (Take Me Along), een nummer waarin Bill Staines het leven vergelijkt met een rivier; altijd kronkelend in een onbekende en onverwachte richting, vol verrassingen, maar altijd in beweging. Deze week dus geen echt country of bluegrassnummer, maar een mooi folknummer met een mooie begeleiding van meestergitarist Guy Van Duser, pianist Rick Lee en violiste Susan Hansen. We gaan luisteren naar Bill Staines met River (Take Me Along).

Week 18 - 30 april 2022

De Conwy River is een vrij korte rivier, slechts 55 kilometer lang, in het noorden van Wales. De rivier ontspringt in het schitterende, heel erg woeste gebied de Migneint Moor en stroomt dan noordwaarts, waar het bij het stadje Conwy uitmondt in de Ierse Zee. Gedurende vele eeuwen hebben verschillende bewoners langs deze rivier voorwerpen opgegraven die erop wijzen dat de oevers van de Conwy al bewoond werden tijdens de steentijd. In het stadje Conwy, bekend om zijn prachtige oude kasteel, eindigt de rivier in Conwy Bay, en Conwy Bay is tevens de titel van ons nummer van River Country van vanavond. En dit schitterende nummer wordt gezongen door Nina Lynn, en die horen we iedere week in ons intro voor River Country.

Nina Lynn vertelde dat het nummer Conwy Bay is geschreven nadat ze met een hele goede vriend op vakantie was in Wales en die vakantie begon op een mooie zonnige dag in Conwy, met een vredig tafereel van een zonnige baai, strak blauwe lucht en spelende kinderen. Na een korte rondreis eindigde de reis ook weer in Conwy waar het inmiddels bewolkt was, het regende en het vredige gevoel was verdwenen. Maar dat was ook gebeurd met de vriendschap tussen haar en die goede vriend. Een vriendschap waar ze nu nog zeer dankbaar voor is, maar waarvan ze het zo jammer vond dat het ineens voorbij was. En dat alles heeft onze Nina Lynn schitterend verwerkt in het liedje Conwy Bay.

Week 19 - 7 mei 2022

We gaan met de River Country deze week luisteren naar een lekker bluegrassnummer. De in Florida geboren Amanda Cook kreeg de bluegrassmuziek met de paplepel ingegoten door haar vader, die tijdens haar jeugd voortdurend banjo speelde. Samen met haar vader speelde ze vanaf 2007 in de bluegrassband ‘High Cotton’. In 2013 ging ze alleen verder en verscheen haar solodebuutalbum ‘One Stop Along The Road’. Het bracht haar in eerste instantie alleen lokale erkenning waarbij ze vooral opviel door haar lichtvoetige soulvolle songs. Vier jaar later, in 2017, verscheen haar album ‘Deep Water’ wat vele bluegrass fans deed watertanden. Op dat album staat o.a. het nummer Big River, geschreven door Carolyne VanLierop. En dat is een inmiddels gevierde banjo speelster, ook afkomstig uit Florida.

In dit nummer Big River is de rivier het decor voor een gebroken liefdesrelatie, waarin de rivier spreekwoordelijk wordt gebruikt om de pijn en de liefde weg te spoelen. Of de schrijver ook gelijk van de gelegenheid gebruik maakt om de ex partner in de rivier achter te laten, laten we aan de beeldvorming van de luisteraars over. Laten we gaan luisteren naar Amanda Cook en het nummer  Big River.

Week 20 - 14 mei 2022

Deze week gaan we weer luisteren naar een nummer van het geweldige album Riverland van Eric Brace, Peter Cooper en Thomm Jutz uit 2019. Zoals eerder gezegd gaat dat hele album over het leven op en rond rivieren dus het is logisch dat ik gedurende het jaar een paar keer naar dit album grijp.

Deze week gaan we luisteren naar het verhaal over de zogenaamde keelboats, dat zijn platbodems die door menselijke kracht vooruit werden geduwd met een zogenaamde vaarboom. Dat handmatig vooruit duwen van een boot noemen we daarom ook wel het bomen of het punteren van een boot. Tot de komst van de stoomboten was dit een van de manieren om met een boot over de rivieren te varen. En we verplaatsen ons naar de rivieren de Mississippi en de Ohio rond het jaar 1800 en maken kennis met Mike Fink, een van de meest legendarische mannen die dienst hebben gedaan op deze keelboats. Het was een enorm grote vent, gesterkt door het zware werk als keelboat man, maar hij was hij ook berucht als vechtersbaas. Als iemand maar probeerde hem aan te vallen of iets van zijn lading te stelen, dan stond hij meteen gewapend klaar om de aanvallers af te weren. Maar ook Mike Fink kon niet op tegen de komst van de stoommachine, waardoor zijn werk uiteindelijk overbodig werd. Maar, zo schrijven Eric Brace en Thomm Jutz, er is toch werkelijk geen eer te behalen door alleen maar kolen op een vuur te gooien, het echte werk blijft het voortduwen van een boot door menselijke kracht. En dat is op heerlijke wijze vertolkt door Eric Brace, Peter Cooper en Thomm Jutz in het nummer King Of The Keelboat Men.

Week 21 - 21 mei 2022

De River Country van vandaag gaat over vriendschap. Vriendschappen die komen en gaan, soms zonder dat je er erg in hebt en meer dan eens heb je daar later veel spijt van. Denk maar eens aan die goede schoolvrienden van vroeger. Toen waren we onafscheidelijk samen, nu weten we niet eens meer hoe het met ze gaat of waar ze wonen. Iedereen heeft wel zo'n goede vriend of vriendin van vroeger waar je het liefste direct een afspraak mee zou willen maken. Ook in de muziek spelen vriendschappen een grote rol. Daarbij wordt af en toe dankbaar gebruik gemaakt van de rivier als metafoor. Neem het nummer Standing Knee Deep In A River (Dying Of Thirst) van Kathy Mattea van haar album Lonesome Standard Time uit 1992. Een schitterende ballad over hoe vriendschappen voorbij gaan als water in een rivier, waar je tot je knieën in staat. Vanavond in River Country dus geen verhaal over een echte rivier, over boten of over het landschap, maar een werkelijk schitterend nummer over vriendschap en over eenzaamheid. Kathy Mattea met Standing Knee Deep In A River (Dying Of Thirst).

Week 22 - 28 mei 2022

De rivier de Jordaan in het Midden Oosten stroomt van het Meer van Tiberias in Israël zuidwaarts waar het uitmondt in de Dode Zee. De rivier is vooral bekend vanwege de vele verwijzingen in de Bijbel. Vandaar dat tot de dag van vandaag deze rivier een belangrijke rol speelt in allerlei culturele uitingen. Denk aan de literatuur, in theatervoorstellingen maar ook in de muziek. Een van de bekendste liedjes is het nummer The River Of Jordan, geschreven door mevrouw Hazel Marie Houser en in 1958 door de Louvin Brothers uitgebracht op hun legendarische album Satan Is Real. Maar na de Louvin Brothers hebben nog vele anderen dit nummer opgenomen. En hoewel ik de versie van de Louvin Brothers misschien wel de best gezongen versie vind, en hoewel ik de versie van Ricky Skaggs misschien wel de allermooiste vind van allemaal, koos ik voor vanavond toch voor de uitvoering van Jim & Jesse and The Virginia Boys uit 1966. Dat doe ik omdat de uitzending vanavond in teken staat van bluegrass muziek met de EWOB als middelpunt. Jim & Jesse namen The River Of Jordan op voor hun album Sing Unto Him A New Song, zoals gezegd uitgebracht in 1966. Een schitterend bluegrass/gospelalbum dat wordt afgesloten met een hele mooie versie van The River Of Jordan.

Week 23 - 4 juni 2022

We gaan deze week luisteren naar Lonesome River, een droevig liefdesliedje dat zich afspeelt langs een willekeurige rivier, waar een eenzame man langs de waterkant het verdriet zit weg te snikken nadat zijn liefje hem die ochtend heeft verlaten voor een ander. En het was nota bene diezelfde rivier waar ze elkaar ooit voor het eerst hadden ontmoet en elkaar eeuwige trouw hadden beloofd. Het liedje Lonesome River werd in 1950 geschreven door Carter Stanley (één van de Stanley Brothers) en verscheen een jaar later voor het eerst in een versie van The Stanley Brothers & The Clinch Mountain Boys. Later werd dit liedje nog vele tientallen keren gecovered door vele andere artiesten. Wij gaan nu luisteren naar een vrij recente versie van de band NewFound Road. Deze band onder leiding van de zanger/gitarist Tim Shelton bracht het nummer uit op hun album Same Old Place dat verscheen in 2009. Deze band de NewFound Road begon in 2001 als een gospelband maar maakte gaandeweg de overstap naar de bluegrassmuziek. Een paar jaar geleden, in 2019, hield de band het voor gezien en gingen de bandleden ieder hun eigen weg. Op dat album Same Old Place kregen de heren van NewFound Road de hulp van Justin Moses op de fiddle. Hoe dat klinkt gaan we nu horen, NewFound Road met Lonesome River.

Week 24 - 11 juni 2022

The Cumberland River hebben we dit jaar al eens eerder bezocht. Dat was half februari toen we hebben geluisterd naar het schitterende Hartford's Bend van Thomm Jutz en Eric Brace, en dat was de opname uit ons eigen Rebellenhonk. Vandaag komen we wederom de Cumberland River tegen als we gaan luisteren naar de Lonesome River Band met het nummer Cumberland River Shore.

Net als de vorige week speelt de rivier slechts een bijrol. En net als vorige week gaan we luisteren naar een liedje over een verloren liefde, waarbij opnieuw de rivier troost lijkt te bieden.

Cumberland River Shore is geschreven door Billy Smith en Matt Combs en is net als Hartford's Bend een eerbetoon aan John Hartford. Deze bekende muzikant en liedjesschrijver woonde in een bocht van de Cumberland River en was naast bluegrassmuzikant ook schipper op diverse vrachtboten op de Cumberland River. In Cumberland River Shore horen hoe de hoofdpersoon door zijn grote liefde is verlaten en hoe hij troost en rust vindt op de oevers van de Cumberland River. We blijven nog even in EWOB-sferen als we gaan luisteren naar de geweldige Lonesome River Band met het nummer Cumberland River Shore.

Week 25 - 18 juni 2022

Vanavond staat de rivier de Red River centraal en we gaan zo luisteren naar het liedje Red River Valley van Slim Whitman. Op het Noord Amerikaanse continent zijn er twee Red Rivers. Eentje in het Noorden die loopt van het stadje Wahpeton op de grens van de Amerikaanse staten Minnesota en North Dakota naar het Noorden waar de rivier uitmondt in Lake Winnipeg in Canada. In het Zuiden heb je ook nog een Red River, en die loopt vanaf de staat Texas via de staten Oklahoma en Arkansas richting Louisiana waar de rivier samenvloeit met de Mississippi. Het liedje Red River Valley is een zogenaamde original waarvan niemand weet wie het heeft geschreven. Omdat de vroegste versies van het liedje (met overigens andere titels) zijn gevonden in Canada, is het aannemelijk dat het liedje gaat over de Noordelijke Red River. Daarbij gaat men ervan uit dat de tekst van het liedje verwijst naar de zogenaamde Red River Rebellion, een militaire actie rond 1870 waarbij Canadese troepen stelling namen tegen mogelijke Amerikaanse plannen om delen van Canada in te nemen. En het liedje vertelt het verhaal van een verdrietige vrouw die haar partner als soldaat ziet vertrekken richting het front.

Van de vele tientallen versies van dit nummer koos ik vanavond voor de versie van Ottis Dewey "Slim" Whitman, een in Florida geboren countryzanger die vreemd genoeg vooral in Engeland razend populair is geworden. In 1976 verscheen zijn album Red River Valley, waarop trouwens ook een cover staat van een Nederlandse artiest, namelijk Johannes Bouwens, die wij allemaal kennen als George Baker. Als je kant B van het album opzet hoor je namelijk eerst Una Paloma Blanca, opgevolgd door een mooie versie van Red River Valley.

Week 26 - 25 juni 2022

De Snowy River is een rivier in het zuidoosten van Australië, en loopt vanaf de hoogste berg van Australië, Mount Kosciuszko naar het zuiden door de staten New South Wales en Victoria om uiteindelijk te eindigen in Bass Strait, de zee tussen het vaste land van Australië en Tasmanië.

Deze rivier kreeg vooral nationale bekendheid door het gedicht The Man From Snowy River van de nu nog steeds razend populaire dichter Andrew "Banjo" Paterson.

Deze eeuwenoude rivier van ongeveer 350 kilometer lengte is nu bijna volledig onderdeel van nationale parken. En waar deze rivier vroeger een enorm grote, wild stromende rivier was, is dat in de jaren '50 van de vorige eeuw drastisch veranderd door de bouw van een viertal dammen die ervoor zorgden dat de ooit zo machtige Snowy River zo'n 90% van zijn water afstond aan diverse waterbassins voor de irrigatie van de omliggende land- en tuinbouwgronden. En hoe logisch dat wellicht ook mag zijn, er zijn ook heel veel tegenstanders die het nog steeds een schande vinden dat zo'n mooie rivier door toedoen van de mens is veranderd van een woest stromende rivier naar een lullig, vaak droog liggend stroompje.

Een van die felle tegenstanders is de Australische countryzanger John Williamson en hij heeft zijn kritiek op het indammen van de Snowy River prachtig verwoord en verwerkt in het nummer A Mighty Big River, een nummer dat verscheen op zijn 15e album Gunyah uit 2002. Daarin verwijst hij o.a. naar die dichter Banjo Paterson en stelt hij dat ze de rivier gewoon met rust hadden moeten laten. We gaan luisteren naar John Williamson met A Mighty Big River.

Week 27 - 2 juli 2022

Vandaag heb ik een nummer gekozen van Alan Jackson. En samen met hem brengen we een bezoek aan de Chattahoochee River, een rivier in het zuid-oosten van de Verenigde Staten. De rivier ontspringt in het noorden van de staat Georgia, een beetje in de uitlopers van de Appalachian Mountains. Vandaar stroomt de rivier via de stad Atlanta zuidwaarts, waar de rivier de grens vormt tussen de staten Georgia, Alabama en Florida.

Net als vele andere rivieren is de Chattahoochee belangrijk voor het vervoer van goederen en voor de waterhuishouding in dit deel van Amerika. Ook speelde deze rivier een strategisch belangrijke rol in de zogenaamde Atlanta Campaign tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog in 1864. Van de destijds aangelegde verdedigingswerken langs de Chattahoochee River zijn er vandaag de dag nog steeds restanten te bezichtigen.

De pracht van de Chattahoochee River werd in 1877 verwoord in het gedicht The Song of the Chattahoochee, door de dichter Sidney Lanier. Maar voor de liefhebbers van countrymuziek is het veel belangrijker dat Alan Jackson in 1993 het nummer Chattahoochee uitbracht op zijn album A Lot About Livin' (And a Little 'bout Love). Het nummer werd zelfs een hit en Alan Jackson won er dat jaar een CMA-Award mee voor beste single van dat jaar. En dat is zeer begrijpelijk, luister maar naar deze swingende versie van Chattahoochee.

Week 28 - 9 juli 2022

Betty Sue Perry was een songwriter die zich voornamelijk bezig hield met het schrijven van liedjes voor country-artiesten. Zo schreef ze meerdere hits voor Loretta Lynn en schreef ze ook muziek voor o.a. The Osborne Brothers, Kitty Wells en Rex Allen.

In 1962 schreef ze het nummer Roll Muddy River voor The Wilburn Brothers, die het nummer in 1963 op single uitbrachten.  The Wilburn Brothers vormden tussen de jaren '50 en de jaren '70 een razend populair countrymuziek duo dat bestond uit de broers Teddy en Doyle Wilburn. Beide broers werden geboren in het plaatsje Hardy in de staat Arkansas. Doyle werd geboren in 1930 en Teddy een jaar later, in 1931. Naast het maken van platen werden de broers ook bekend van hun televisieprogramma The Wilburn Brothers Show, een half uur durend muziekprogramma waarvan ze ruim 350 afleveringen hebben gemaakt.

Het liedje Roll Muddy River gaat over de Mississippi River maar is verder qua tekst weinig interessant. Iets over een vage liefde ver weg in een stadje in Tennessee, maar het is aan de luisteraar om daar verder een verhaal bij te bedenken. Het is hier vooral de melodie die het nummer draagt, uiteraard gedreven door de mooie samenzang van Teddy en Doyle Wilburn. De Wilburn Brothers met Roll Muddy River.

Week 29 - 16 juli 2022

Volgens mij hebben wij bij Countryland nog niet eerder iets gespeeld van Cash McCall. En dan heb ik het niet over de Amerikaanse blues gitarist, maar over een boomlange Engelse country zanger uit het plaatsje Corby in Northamptonshire. En dan zitten we in de Midlands van Engeland, zo'n 100 kilometer ten oosten van de stad Birmingham. De echte naam van deze zanger is Selwyn Cox en het vreemde is dat hij onder beide namen muziek heeft uitgebracht. Vanavond gaan we naar een hele bijzondere uitvoering luisteren van de traditional Across The Wide Missouri, een nummer dat ook bekend is onder de titel Shenandoah. Dat liedje Shenandoah kent zijn oorsprong in de vroege 19e eeuw en werd voor het eerst gezongen door Amerikaanse en Canadese bonthandelaren die met hun kano's over de Missouri River voeren om handel te drijven. Vandaag dus een bezoek aan de Missouri River, met 4370 kilometer lengte de langste rivier van de Verenigde Staten. De rivier ontspringt in de Rocky Mountains in de staat Montana en stroomt dan oostwaarts om in de staat Missouri samen te vloeien met de Mississippi.

Het nummer Shenandoah of Across The Wide Missouri heeft in de loop der jaren vele verschillende teksten gekend. In die tekst wordt altijd verwezen naar Shenandoah, de chief van de Oneida stam van wat men tegenwoordig de Native Americans noemt. En het liedje vertelt dan het verhaal van een handelaar op die Missouri River die met de dochter van die Shenandoah wil trouwen. Ik heb dit nummer voor River Country in vele uitvoering beluisterd, maar de versie waar we nu naar gaan luisteren vind ik veruit de mooiste. En dat gezongen door een Engelsman. Dus laten we gaan luisteren naar Cash McCall met zijn wonderschone uitvoering van Across The Wide Missouri.

Week 30 - 23 juli 2022

Bij de introductie van ons wekelijkse feuilleton River Country heb ik al aangegeven dat de kans zou bestaan dat we ook een keertje voor een kanaal zouden kiezen als onderwerp van het gespeelde liedje. Immers, zoals in het intro ook wekelijks wordt verteld, de keuze voor rivieren is gedaan omdat waterwegen voor de nieuwe bewoners van de Verenigde Staten cruciaal waren voor het vervoer van personen en goederen. En waar de mens dringend behoefte had aan vervoer over water, en er was geen rivier beschikbaar, dan werd er een kanaal gegraven. Het meest historische kanaal is zonder twijfel het Erie Canal in het noordoosten van de VS, dat loopt van de stad Albany aan de Hudson River naar de stad Buffalo aan Lake Erie. De aanleg van dit kanaal kwam gereed in 1825 en het kanaal zou een cruciale rol spelen in de ontwikkeling van zowel de stad als de staat New York, en bovendien van grote invloed zijn op de uitbreiding van de Verenigde Staten westwaarts, na de aankomst in de 17e eeuw van de pilgrims aan de oostkust van de VS.

Het liedje Erie Canal is geschreven in begin 1900 door Thomas S. Allen, een componist en violist uit Massachusetts en hij nam dit nummer op in 1912. Er zouden vele versies volgen, vaak met aangepaste teksten en alternatieve songtitels. Het nummer vertelt over de avonturen van een schipper op een door zijn ezel Sal voortgetrokken boot die vaart tussen Albany en Buffalo. En bij bijna elke brug moeten ze bukken om veilig onder de brug door te kunnen varen.

Susy Bogguss nam een versie van het nummer op voor haar sublieme album American Folk Songbook dat in 2011 verscheen. En we horen Stuart Duncan op de fiddle en o.a. Gretchen Peters en Matraca Berg op de background vocals. Low Bridge, Everybody Down! Oftewel het verhaal over het Erie Canal, schitterend vertolkt door Suzy Bogguss.

Week 31 - 30 juli 2022

De Caney Fork River is een rivier in de Amerikaanse staat Tennessee en is eigenlijk een zijrivier van de Cumberland River. De rivier dankt haar naam aan de enorme hoeveelheden cane (riet) dat groeit op de oevers van deze 230 km lange rivier. De rivier is vooral populair bij liefhebbers van kanovaren en sportvissers. En vooral de regenboogforel schijnt het daar erg goed te doen.

De band Last Train Home van onze grote vriend Eric Brace heeft een paar jaar geleden een album uitgebracht met de titel Daytime Highs & Overnight Lows. En op dat album staat het nummer Caney Fork, een door Eric Brace zelf geschreven nummer. En dat Eric koos voor die rivier voor dit nummer is niet eens zo gek, want hij woont in East Nashville en dat is voor Amerikaanse begrippen niet ver van die rivier vandaan. Het verhaal gaat over een ontvangen brief waarmee slecht nieuws werd gebracht. En om van dat slechte nieuws af te komen is het volgens de verteller een optie om die brief in de Caney Fork River te gooien, en hem mee te laten slepen van de Caney Fork River naar de Cumberland River, zo door naar de Ohio River, om hem via de Mississippi te laten eindigen in de Golf van Mexico. Of dat helpt weet ik niet, maar het wel een leuk idee en vooral op heerlijke wijze vertolkt door Eric Brace en zijn band Last Train Home. Hier zijn ze met Caney Fork.

Week 32 - 6 augustus 2022

We spelen bij Countryland niet zo vaak instrumentals. Maar vandaag, bij River Country, kies ik bewust wel voor een instrumentaal nummer. En uiteraard gaat het hier om een nummer met een verhaal. En dan hebben we het over het nummer Elk River Blues.

De Elk River Blues is geschreven door de bekende Amerikaanse fiddeler Ernie Carpenter. Deze Ernie Carpenter werd in 1909 geboren in het plaatsje Sutton in West Virginia, gelegen aan de 277 km lange Elk River. Hij hield enorm van zijn huis aan de rivier en was daarom zeer ontsteld toen eind jaren '50 werd besloten een dam aan te leggen in de rivier, met als gevolg dat het land waar zijn geboortehuis stond onder water zou komen te staan. Hij weigerde elk financieel bod om zijn huis en land te verkopen en bleef als enige tot de laatste snik vechten om zijn huis te behouden. Uiteindelijk verloor hij die oneerlijke strijd en brak hij zelf zijn huis af, om met de vrijgekomen materialen een nieuw huis te bouwen, niet ver van de plaats waar het oude huis stond.

In een droevige bui over zijn lot om huis en haard te moeten verlaten, begon hij een melodie op zijn fiddle te spelen dat uit zou groeien tot de Elk River Blues. En de Elk River Blues zou een standaard worden voor elke fiddle speler en bij de fiddle muzieklessen komt deze standard zeker voorbij. Ernie Carpenter bleef zijn West Virginia trouw en overleed in 1997, hij werd 89 jaar oud.

Het spreekt voor zich dat velen dit nummer ooit hebben gespeeld en opgenomen. Voor vanavond koos ik voor de versie van Erynn Marshall, een Canadese fiddle speelster, die zich voornamelijk toelegt op het spelen van old-time muziek. Op haar album Calico uit 2011 staat deze hele mooie versie van het instrumentale nummer Elk River Blues.

Week 33 - 13 augustus 2022

Ergens halverwege februari speelde ik in River Country een van de favoriete nummers van Timen van Ark. En dat was uiteraard Hartford's Bend van Thomm Jutz. Ik ik koos toen voor de live versie van dit nummer, zo prachtig door Johan en Patrick opgenomen tijdens de Countryland Sessions in het Rebellenhonk, waar Thomm Jutz optrad samen met Eric Brace. Dat nummer gaat natuurlijk over de Amerikaanse folk, bluegrass en countrymuzikant John Hartford. John Hartford was vooral een zeer goede muzikant en instrumentalist, hij bespeelde vrijwel alle denkbare snaarinstrumenten met speels gemak. Ook wist deze man werkelijk alles over de geschiedenis van de rivier de Mississippi. En naast zijn liefde voor de muziek, was hij ook helemaal gek op boten en rivieren. In de jaren '70 behaalde hij zijn vaarbewijs om te kunnen varen op van die grote steamboats en was hij tevens schipper op zogenaamde towboats, van die duwbakken die je vooral ziet bij vrachtschepen.

In 1971 verscheen van John Hartford het album Aereo-plain en van dat album gaan we zo luisteren naar het nummer Steamboat Whistle Blues. Dit nummer vertelt over het soms eenzame dagelijkse leven als schipper, maar tegelijkertijd hoor je tussen de regels door hoe fijn hij het vindt om over die prachtige rivieren te varen als de Mississippi of Cumberland rivers. We horen o.a. op gitaar Norman Blake (10 jaar gespeeld in de band van Johnny Cash) en Randy Scruggs op de bas (jongste zoon van Earl Scruggs) en we horen uiteraard John Hartford op banjo en zang. We gaan luisteren naar de Steamboat Whistle Blues.

Week 34 - 20 augustus 2022

We hebben vanavond Ronald in de studio, dus reizen we met River Country deze week naar de County Carlow in het zuidoosten van Ierland. Daar ligt het dorpje Garryhill en daar werd op 24 augustus 1983 Derek Ryan geboren. En deze Derek Ryan is op dit moment een van de meest succesvolle countryartiesten van Ierland, of zoals ze het daar zelf zeggen: het is country music's Golden Boy. De man begon zijn muziekcarrière zo rond het jaar 2000 in de popmuziek en dat deed hij bij de boyband D-side. In 2010 maakte hij de stap richting de countrymuziek, al blijf je wel degelijk nog de invloeden uit de popmuziek horen in zijn hedendaagse muziek.

Ook deze Derek Ryan heeft een heel mooi nummer geschreven met de rivier als thema, en dat is het nummer Life Is A River. De tekst is zonder meer mooi te noemen want dit is weer zo'n tranentrekker waar de rivier wordt gebruikt als plek om het verdriet van een overleden partner te verwerken. En ook in dit nummer ziet de schrijver het leven als een rivier. Je gaat mee met de stroom en waar deze stroom je gaat brengen, dat weet niemand.

Life is A River verscheen in 2012 op het album Dreamers And Believers en klinkt wellicht wat zoetig. Maar het is daarom niet minder mooi. We reizen af naar Ierland, naar Derek Ryan en het nummer Life Is A River.

Week 35 - 27 augustus 2022

Vanavond keer ik voor de vierde keer terug naar het album Riverland van Eric Brace, Peter Cooper en Thomm Jutz. Dit album uit 2018 bevat veertien nummers geïnspireerd door rivieren, door de steden langs die rivieren, de scheepvaart en vooral door de mensen die leven op en langs de rivieren. Het spreekt voor zich dat de Mississippi River het vaakst wordt bezongen op dit album, en dat geldt ook voor het nummer River City waar we zo naar gaan luisteren.

Het nummer River City vertelt over de specifieke sfeer die je vaak treft in steden langs rivieren. De invloed van havens en bedrijven, veel mensen die slechts voor een overnachting komen en weer vertrekken als hun schip een dag later weer verder vaart en dat gepaard met het leven in restaurants en andere uitgaansgelegenheden. Op dit nummer horen we Peter Cooper op de lead vocals, en ondanks dat hij de minst actieve muzikant is van de drie (hij is vooral druk met zijn werkzaamheden in de Country Music Hall Of Fame in Nashville) vind ik altijd dat hij zo'n fijne stem heeft om naar te luisteren.

Wat ik van dit album zo prachtig vind is het 20 pagina's tellende cd-boekje met alle teksten, maar vooral met de meest schitterende foto's en afbeeldingen van schilderijen van het leven op en langs de rivieren. Luisteren naar dit album en tegelijkertijd bladeren door dat boekje is echt genieten.

Dus lateren we gaan luisteren naar Eric Brace, Thomm Jutz en op lead-vocals Peter Cooper met een prachtige River City.

Week 36 - 3 september 2022

Een paar weken geleden speelde Harro een nummer van Lynn Morris van haar album You'll Never Be The Sun uit 1999. Toen maakte ik al melding van het feit dat ik later van datzelfde album een nummer zou kiezen voor de wekelijkse River Country. En dat gaan we deze week doen.

Lynn Morris werd geboren in 1948 in het plaatsje Lamesa in de staat Texas waar ze opgroeide met bluegrass muziek en al jong gitaar leerde spelen. Tijdens haar college jaren, dus zo rond 1970, leerde ze de banjo spelen en ging spelen in de band City Limits. Dat bleek van korte duur want destijds werden vrouwelijke muzikanten nog behoorlijk geweerd uit bluegrass bands. Ze bleek echter zeer bedreven op de banjo want ze won in 1974 het nationale banjo kampioenschap, de eerste vrouw die dat ooit deed. In 1988 begon ze uiteindelijk haar eigen band, de Lynn Morris Band.

In 1999 verscheen haar vierde album You'll Never Be The Sun en van dat album gaan we zo luisteren naar het nummer The River. Dit nummer gaat niet over een specifieke rivier, maar wordt de rivier gebruikt als beeldspraak in een liedje over de jeugdjaren binnen de familie. Hierbij spelen de hoge bergen de rol van de vader, spelen de prairies de rol van de moeder en is de ik-figuur de altijd machtig stromende rivier. Vanavond weer een eens onvervalste bluegrass bij River Country, als we gaan luisteren naar Lynn Morris met The River.

Week 37 - 10 september 2022

De rivier van vandaag is geen echte rivier. Deze week gebruiken we de rivier weer als beeldspraak in een liedje over een verloren liefde. En dan hebben we het over de Whiskey River. Met andere woorden, we gaan luisteren naar een liedje over de drank. Want hoe kun je het verdriet van een verloren liefde beter verwerken dan een paar flinke borrels te nemen om je hart, die zo koud is achtergelaten, weer een beetje op te warmen?

De bekendste versie van het nummer Whiskey River werd in 1973 door Willie Neslon uitgebracht op zijn album Shotgun Willie en in 1978 werd een live-versie van dit nummer, afkomstig van het album Willie and Family Live, zelfs een hit nadat het op een single werd uitgebracht. Het liedje Whiskey River werd echter geschreven door Johnny Bush, en uiteraard kies ik dan weer voor deze original. Het nummer verscheen in 1972 op het gelijknamige album Whiskey River en bracht ook Johnny Bush enig succes. Johnny Bush werd geboren in Houston in Texas in 1935 en zou zijn hele leven in Texas blijven wonen. Hij overleed op 85-jarige leeftijd in San Antonio, Texas in 2020. Liefhebbers van de pedal-steel gituar moeten nu even extra opletten, luister maar naar Johnny Bush met Whiskey River.

Week 38 - 17 september 2022

We gaan deze week in River Country een nummer draaien van de favoriete country zanger van Timen en Johan, namelijk Garth Brooks. Garth Brooks werd geboren op 7 februari 1962 in Tulsa in de staat Oklahoma. Over deze man kunnen we heel veel vertellen, maar laten we ons beperken tot het feit dat hij 16 studio-albums heeft gemaakt, twee live albums en dat hij wereldwijd meer dan 170 miljoen platen heeft verkocht. Daarmee staat hij in het rijtje met de meest verkopende artiesten aller tijden. Vanavond gaan we een nummer draaien van zijn album Ropin' The Wind uit 1991, ik denk nog steeds zijn meest succesvolle album.

Op deze plaat staat het nummer The River, een liedje dat Garth Brooks schreef samen met Victoria Shaw. In dit nummer wordt de rivier gebruikt als stijlfiguur, waarbij Brooks als de verteller zegt dat hij zijn dromen altijd zal blijven volgen, tot het moment dat de rivier is opgedroogd.

De oplettende luisteraar zal tijdens dit nummer waarschijnlijk delen herkennen die terugkomen in ons intro van River Country, als Nina Lynn ons meeneemt op onze wekelijkse tocht langs de rivieren van de wereld. Op dit nummer horen we Trisha Yearwood op de harmony vocals, de vrouw waar Garth Brooks zo'n 15 jaar later mee zou trouwen. Ik draag dit nummer deze week op aan onze Timen, in de hoop dat hij zijn dromen ook blijft volgen en dat we nog maar lang samen met ons hele team dit mooie radioprogramma mogen maken. En dat doen we vanavond bij River Country met The River van Garth Brooks.

Week 39 - 24 september 2022

Een paar weken geleden bij de opnames van Countryland Sessions in het Rebellenhonk gingen we tijdens de River Country voor het eerst vissen. Die opnames houden de luisteraars nog tegoed want de uitzending van die Sessions is op zaterdag 5 november. Maar vandaag gaan we ook vissen en dat gaan we doen op de Suwannee River. Deze Suwannee River is een zogenaamde zwartwaterrivier, dat is een rivier met een diepe, langzaam bewegende watermassa, die stroomt door bebost moeras of drasland. Wanneer plantenresten ontbinden in het water krijg je doorzichtig zuur water dat donkergetint is, gelijkend op thee of koffie. De Suwannee River is zo'n rivier en stroomt van het zuiden van Georgia richting Florida en eindigt daar in Golf van Mexico.

Wij gaan vanavond luisteren naar Andrew Combs met het nummer Suwannee County, een nummer waarin hij beschrijft hoe prachtig het is als je 's nachts gaat vissen in de Suwannee River. En ik zag deze Andrew Combs een dikke week geleden nog optreden in Leiden en dat was weer fantastisch. Het nummer Suwannee County verscheen op het album All These Dreams uit 2015, maar we gaan nu luisteren naar een hele bijzonder versie, namelijk een live versie van de zogenaamde Jam in the Van. En dat is een speciaal optreden die bands geven tijdens het SXSW-festival, een jaarlijks muziekfestival dat in de lente wordt gehouden in Austin in Texas. Tijdens Jam in the Van treden bandjes dan (uiteraard zonder publiek) op in een heel klein busje waarin je nauwelijks kunt staan. Dat zijn vaak hele intieme optredens met beperkte instrumenten vanwege de krappe ruimte. Echt iets om op Youtube te bekijken. En de aankondiging van dit nummer doet Andrew Combs dit keer zelf.

Week 40 - 1 oktober 2022

Ik probeer elke week mijn keuze voor River Country af te stemmen op de presentator die het programma die avond met Timen presenteert. Als Ronald dienst heeft, probeer ik altijd iets Keltisch te zoeken, en ik denk dat ik daar vanavond weer in ben geslaagd. De rivier van vanavond is de Shannon River, en dat is met zijn 360 km de langste rivier van Ierland. De rivier ontspringt in het graafschap Cavan in het noorden van Ierland en stroomt naar het zuidwesten om daar bij de stad Limerick in de Atlantische Oceaan te eindigen. Omdat de rivier het land feitelijk in tweeën splitst, is de invloed van deze rivier voor het land al eeuwen enorm groot. Denk aan de waterhuishouding, maar ook voor het transport van zowel mensen als goederen door het hele land.  De Shannon River dankt zijn naam aan Sionna, een Godin uit de Keltische mythologie.

We gaan zo luisteren naar het nummer Shannon River, van de Ierse folk en countryzangeres Trudi Lalor. Trudi Lalor werd geboren op 23 maart 1972 in Portlaoise in het midden van Ierland, en daar begon zij als tiener te zingen in regionale bandjes en koortjes. Ze bleek erg talentvol en haar landelijke doorbraak kwam toen zij in 1993 zong in de band van Louise Morrisey, een van Ierland's bekendste zangeressen. En speciaal voor Timen en Johan: Trudi Lalor mag Garth Brooks tot een van haar grootste fans rekenen.

Op haar album Home I'll Be uit 2011 zingt Trudi Lalor twaalf nummers die uitsluitend gaan over het prachtige Ierland, over de geschiedenis, over de inwoners en het prachtige landschap. Op dat album staat ook dit wonderschone nummer Shannon River.

Week 41 - 8 oktober 2022

In sommige liedjes wordt de rivier alleen maar gebruikt als decor of omdat het qua rijm lekker in de tekst past. Naar zo'n voorbeeld gaan we vanavond luisteren, als we ruim 110 jaar terug gaan in de tijd. We gaan straks luisteren naar het liedje Where The Fraser River Flows van het Shelby Bottom Duo, een nummer geschreven in 1912 door Joe Hill. Eerst iets over deze Joe Hill. Hij werd als Joel Emmanuel Hägglund geboren op 7 oktober 1879 is de stad Gävle in Zweden. Op 23 jarige leeftijd emigreerde hij samen met zijn broer naar de VS waar hij werkte als arbeider. Hij sloot zich daar aan als zeer actief lid bij de internationale vakbond Industrial Workers of the World. Hij veranderde destijds zijn naam in Joseph Hillström, later weer afgekort tot Joe Hill. Hij was naast arbeider en actief lid van de vakbond ook een zeer begenadigd dichter en songwriter en schreef meerdere liedjes die in die tijd zeer bekend werden als protestliedjes. Die liedjes gaan dan vooral over de slechte werkomstandigheden en lage lonen waar de arbeiders begin 1900 mee te maken hadden.

Joe Hill kwam droevig aan zijn einde toen hij werd gearresteerd voor de moord op een winkelier en diens zoon in Salt Lake City in 1914. Ondanks overtuigend gebrek aan bewijs werd hij schuldig bevonden, ter dood veroordeeld en hij werd in november 1915 geëxecuteerd. Een bijzondere man deze Joe Hill en van hem komt het liedje Where The Fraser River Flows.

De Fraser River die in de titel van het liedje wordt gebruikt is een rivier in British Columbia in Canada, een plek waar Joe Hill voor zover ik heb kunnen vinden nooit is geweest. Van dit nummer Where The Fraser River Flows zijn meerdere uitvoeringen bekend en ik koos vanavond voor de versie van het Shelby Bottom Duo uit Nashville. Dat zijn Michael August en Nell Levin en die hebben in 2016 een project gemaakt getiteld The Joe Hill Road Show. En op het bijbehorende album verscheen deze versie van Where The Fraser River Flows.

Week 42 - 15 oktober 2022

We gaan vanavond wederom luisteren naar iets heel speciaals. We reizen daarvoor af naar de Amerikaanse staat Wyoming en dat gaan we doen samen met de singer-songwriter Eliza Gilkyson en het nummer Wind River And You. In Wyoming ligt een rivier waar niemand van ons ooit van had gehoord, namelijk de Bighorn River. En die rivier ligt in het werkelijk adembenemend mooie natuurreservaat Bighorn Canyon. Het zuidelijkste deel van de rivier staat bekend als de River Wind. Nadat ik deze editie van River Country had voorbereid wilde ik niets liever dan naar die plek afreizen om daar te genieten van de mooie, wilde natuur. Ook Eliza Gilkyson kent de schoonheid van die omgeving en dat heeft ze verpakt in haar werkelijk sublieme album Songs From The River Wind, een plaat die vorig jaar is verschenen, en die ze zelf 'haar liefdesbrief aan het oude westen' noemt.

Die Eliza Gilkyson is overigens de dochter van Terry Gilkyson, een in de jaren '50 bekende folksinger en songwriter en tevens oprichter en lid van de band The Easy Riders. Ook zong vader Terry nog enige tijd bij The Weavers.

Dochter Eliza Gilkyson waar we zo naar gaan luisteren is geboren op 24 augustus 1950 in Hollywood in California en ze bracht in 1969 al haar eerste album uit. Het album Songs From The River Wind is dus vorig jaar uitgebracht en dat is haar 25e album. Dat album maakte ze samen met Don Richmond en dat is echt een multi-instrumentalist, want naast de harmony vocals speelde hij op dat album akoestische gitaar, elektrische gitaar, accordion, dobro, mandoline, Pedal Steel Guitar, harmonica, bass, banjo, fiddle en percussie. En moet je horen hoe mooi dat is geworden, als we gaan luisteren naar Eliza Gilkyson met Wind River And You.

Week 43 - 22 oktober 2022

Deze week is het weer tijd voor Riverland van Eric Brace, Peter Cooper & Thomm Jutz. Vaste luisteraars weten dat dit album dit jaar als een rode draad door het feuilleton River Country loopt, vanavond speel ik alweer het vijfde nummer van deze schitterende plaat uit 2019.

Onze vrienden uit Nashville nemen ons deze keer mee op een tocht over de machtige Mississippi, en dat doen ze dan als kapitein of stuurman van een steamboat, die ze beschrijven als een machtig drijvend paleis. In het prachtige cd-boekje staat geschreven dat dit nummer zijn oorsprong kent in een combinatie van het boek Life on the Mississippi van Mark Twain uit 1883 en het album Mark Twang van John Hartford uit 1976. En dat is precies wat ik zo bewonder aan de heren Brace, Cooper en Jutz. Naast het bedenken en maken van schitterende muziek, hebben hun teksten ook vaak enorme historische of culturele lading, waarbij ze niet zelden hun waardering tonen voor mensen die iets hebben betekend voor de ontwikkeling van de muziek en de literatuur. Koppel dit alles aan de werkelijk schitterende foto's uit de cd-boekje en u snapt waarom dit album mij zo dierbaar is.

We gaan luisteren naar Eric Brace, Peter Cooper en Thomm Jutz als zij vertellen over hun droom om stuurman te zijn op zo'n grote stoomboot zoals die pakweg 100 jaar geleden over de Mississippi voeren. Hier zijn ze met To Be A Steamboat Man.

Week 44 - 29 oktober 2022

Op een avond waarop we vooral veel muziek van de dames draaien, met het bezoek van Nina Lynn in de studio als hoogtepunt, leek het me gepast om voor de River Country van deze week ook te kiezen voor een dame. We gaan zo luisteren naar Fayssoux McLean, wellicht beter bekend als Fayssoux Starling, want zij was lange tijd getrouwd met John Starling, de zanger en oprichter van de band The Seldom Scene. Fayssoux werd geboren in Spartanburg in South Carolina en werd in de tweede helft van de jaren '70 vooral bekend als zangeres in de band van Emmylou Harris. Zo zong ze mee op de allerbeste albums van Emmylou, zoals Pieces of the Sky, Elite Hotel en Luxury Liner. Pas veel later, in 2008, nam ze haar eerste soloalbum op getiteld Early, geproduceerd door mijn grote vriend Peter Cooper. En op dat album Early staat een van de meest klassieke river songs, namelijk Miss the Mississippi and You. En dat nummer Miss the Mississippi and You is geschreven door Bill Halley (niet te verwarren met de rocker Bill Haley) en de eerste opname ooit van dit nummer is gemaakt op 29 augustus 1932 door niemand minder dan Jimmie Rodgers. Het nummer verscheen op 2 december 1932 als B-kantje van de single In The Hills Of Tennessee. Nadien werden er nog zeker 50 verschillende versies van uitgebracht en uit al die versies koos ik deze versie van Fayssoux. En dat heb ik gedaan omdat het een schitterende versie is, omdat het is geproduceerd door mijn vriend Peter Cooper, en vooral omdat we dan ook kunnen luisteren naar de geweldige Lloyd Green op de pedal-steel gitaar. Hier is Fayssoux met Miss the Mississippi and You.

Week 45 - 5 november 2022

Vroeger viste ik enorm veel. Er was echt geen week waarin ik niet minimaal één keer naar een kanaal of een meer ging om een paar uurtjes naar een dobber te staren. Ik reisde daarvoor zelfs regelmatig naar Scandinavië en vooral naar Ierland. Volgens mij zijn we tijdens de River Country nog geen enkele keer gaan vissen. Daar gaat vanavond verandering in komen. En dat gaan we doen met Jeff Bates.

Jeff Bates werd geboren op 19 september 1963 in Bunker Hill in de staat Mississippi. Over zijn privé leven is op zich niet veel te vinden, maar des te meer over zijn muzikale loopbaan, wat wellicht nog veel belangrijker is. Hij werd pas laat bekend als countryzanger want pas in 2002 verscheen zijn debuutalbum Rainbow Man, toen was hij dus al  39 jaar oud. Hij is een enorme fan van Conway  Twitty want in 2014 verscheen het album Me and Conway met covers van Conway Twitty en een paar eigen nummers die zijn geïnspireerd door Conway Twitty. Op dat album staat o.a. het Conway Twitty nummer After The Fire Is Gone, een mooi duet met Loretta Lynn. Ook de originele versie van Conway Twitty is een duet met Loretta Lynn.

Wij gaan nu luisteren naar Jeff Bates met het nummer Riverbank. En dit nummer gaat over het verdrietige moment waarop de schrijver naar de begrafenis gaat van zijn vader, en op de begraafplaats zit te mijmeren over de mooiste momenten samen met de belangrijkste man in zijn leven. En dat waren in dit geval de dagen waarop ze samen op de oevers van de rivier zaten te vissen. En Timen, dat heb ik met mijn vader ook zo vaak gedaan. Laten we gaan luisteren naar Jeff Bates en het nummer Riverbank.

Week 46 - 12 november 2022

We reizen deze week naar de stad Memphis, Tennessee in het jaar 1967. In februari 1967 verscheen op het bekende Sun label de single Muddy Ole River (Near Memphis, Tennessee) van de zanger Dane Stinit. En zodra de man begint te zingen, denk je gelijk dat het hier om Johnny Cash gaat die onder een andere naam een plaatje heeft uitgebracht. Maar niets is minder waar, het gaat hier echt om de zanger Dane Stinit.

Eerst kort iets over deze Dane Stinit. Hij werd geboren in 1938 in de staat Kentucky en hij is dus nu 84 jaar oud. Hij had totaal geen ambitie in de muziekbusiness. Sterker nog, hij heeft ruim 30 jaar gewerkt in de staalindustrie in de stad Gary, Indiana. Wel zong hij af en toe in een locaal bandje in zijn woonplaats Owensboro in Kentucky. Daar werd hij in 1965 ontdekt en meteen meegesleept naar de beroemde Sun Studio in Memphis, Tennessee om een aantal covers op te nemen van Johnny Cash. En toen ze hoorden hoe deze man zong, met dus de enorme gelijkenis met Johnny Cash, werd hij meteen getekend door het Sun Label. En een paar maanden later, begin 1966, keerde hij terug voor een eerste serieuze opname sessie. Daarbij werd geprobeerd om een soort tweede Johnny Cash te smeden, want er werd gebruik gemaakt van dezelfde muzikale boom-chicka-boom begeleiding waarmee Cash zo beroemd is geworden tijdens zijn opnames voor Sun Records tussen 1954 en 1958. Later in 1966 volgde nog een tweede en laatste opnamesessie, en toen werd onder andere het nummer Muddy Ole River opgenomen, dat begin 1967 werd uitgebracht. Toen was het voor Dane Stinit genoeg en zei hij de muziekwereld vaarwel, om snel weer terug te keren naar zijn werk in de staalfabrieken in Gary, Indiana.

Het nummer waar we nu naar gaan luisteren gaat over een zware vorm van liefdesverdriet van een man die met de bus terugreist naar zijn woonplaats aan de modderige rivier (Memphis dus, gelegen aan de Mississippi), met eigenlijk alleen maar het doel om zichzelf in die rivier te verdrinken. Dane Stinit dus, met Muddy Ole River (Near Memphis, Tennessee).

Week 47 - 19 november 2022

Opnieuw een bijzonder nummer deze week als we gaan luisteren naar Mason Williams. En dan hebben we het over de klassieke gitarist, componist en comedian die in 1938 werd geboren in Abilene in de staat Texas. Zoals gezegd speelde Mason Williams vooral klassieke muziek en hij werd vooral bekend door zijn instrumentale hit Classical Gas uit 1968, een klassiek muziekstuk waarmee hij liefst drie Grammy Awards in de wacht sleepte. Ook werd Mason Williams bekend als muziekschrijver van de razend populaire tv-show The Smothers Brothers Comedy Hour, een comedy en variété show die eind jaren '60 in Amerika op de tv werd uitgezonden. Hoe komt zo'n klassiek gitarist nu ineens op de playlist van Countryland?

In de jaren '80 toerde Mason Williams door de VS met een orkest en een big band programma waarin zowel klassieke muziekstukken als zogenaamde symphonische bluegrass stukken werden gespeeld. In 1984 besloot hij om van de nummers die tijdens deze optredens werden gespeeld een album te maken met een selectie van 14 nummers die allemaal geïnspireerd zijn door rivieren. Een album dus met een mix van klassieke muziek en bluegrass en dat album kreeg de titel Of Time And Rivers Flowing, naar een nummer van Pete Seeger. En van dat album koos ik vanavond voor (uiteraard) een bluegrass nummer, namelijk Cripple Creek. Cripple Creek is een zogenaamde traditional, dus het is niet bekend wie het nummer ooit heeft geschreven. De melodie dateert uit het midden van de 19e eeuw, de tekst is waarschijnlijk zo rond het jaar 1900 geschreven. Het is een standard onder de bluegrass muzikanten en als je ooit begint met banjo-lessen, dan is dit vaak het eerste nummer wat je gaat leren spelen. We horen o.a. George Relles op de banjo en op zang en gitaar dus die Mason Willams, als ze hun versie spelen van de traditional Cripple Creek.

Week 48 - 26 november 2022

Het leven bestaat voor een heel groot deel uit het maken van keuzes. Zo ook deze week. Ik wist al vroeg in het jaar dat ik bij dit onderdeel van ons programma ergens in het jaar een keer het nummer Kern River zou gaan draaien. En mijn dilemma was: kies ik dan voor het origineel van Merle Haggard met zijn band The Stangers of kies ik voor mijn favoriete versie van Emmylou Harris, begeleid door enkele oud-leden van The Seldom Scene. Beide versies zijn onwaarschijnlijk mooi, maar omdat ik hoorde dat we tante Emmylou vanavond al op de playlist hadden staan, koos ik voor het origineel. En volgens mij is de keuze voor muziek van Merle Haggard altijd goed. Maar eerst iets over die Kern River.

De Kern River is een 270 km lange rivier in de Amerikaanse staat Californië. Zijn stroomgebied omvat het zuidelijke deel van de Sierra Nevada ten noordoosten van de stad Bakersfield. De rivier is vooral bekend vanwege zijn goede watersportmogelijkheden, met name kajakken en raften is daar enorm populair. En de naam viel al: Bakersfield, Californië. Want Merle Haggard kennen we natuurlijk allemaal vanwege zijn Bakersfield-sound. En dat is natuurlijk niet zo gek, want hij werd geboren op 6 april 1937 in het plaatsje Oildale en dat is feitelijk een noordelijke buitenwijk van de stad Bakersfield. Merle Haggard schreef in 1985 het nummer Kern River dat verscheen op het gelijknamige album, en het liedje vertelt een somber verhaal over de vriendin van de verteller die verdronk tijdens het zwemmen in de Kern River. Iemand beschreef dit nummer ooit als een stille schreeuw die je enorm doet schrikken. Kijken of dat vanavond ook het geval is, laten we gaan luisteren naar Merle Haggard, samen met zijn band The Strangers met het schitterende Kern River.

Week 49 - 3 december 2022

Uit de staat Kentucky in het oosten van de Verenigde Staten komen hele goeie bands die heerlijke muziek maken. Heel veel bluegrass natuurlijk en ook heel veel hillbilly music, en dat is meer folk georiënteerde muziek met veel banjo en fiddle, wat vooral in de jaren '50 een enorme opmars kende in met name de bergachtige streken in het zuiden en oosten van de VS. Uit die staat Kentucky komt de band Turning Ground. En dat is de bluegrassband onder leiding van de zanger en gitarist Nathan Arnett. De band kent zijn thuisbasis in het gehucht Salyersville in Kentucky en de heren hebben tot nu toe vier albums gemaakt met vooral heel veel originals. Ik weet niet of ze op dit moment nog actief zijn, maar het laatste album is in ieder geval in 2020 uitgebracht.

Maar ik neem jullie vandaag mee naar hun debuutalbum Cell Of Mine uit 2014 en dan om precies te zijn naar het nummer Ohio River. Dat gehucht Salyersville ligt aan een rivier met de vreemde naam The Licking River, en dat is weer een zijrivier van de Ohio River. En de tekst van het liedje is verder niet echt heel spannend, het gaat ook hier weer over een verloren liefde, een gebroken hart en dan de Ohio River die als een eeuwig stromende natuurlijke speelfilm plaats biedt om te gaan sikkeneuren. Maar ik ben dan weer benieuwd waar de naam Licking River vandaan komt. Maar dat schijnt te komen van het loslopende groot vee dat op de droog gevallen rivierbeddingen vaak aan de opgedroogde klei likt om daarmee noodzakelijke mineralen en zouten binnen te krijgen. En die drooggevallen plekken noemen ze salt licks of mineral licks. Blijkbaar was die locatie daarom bekend en hebben ze de rivier de Licking River genoemd. Tot zover de aardrijkskunde les, we gaan nu snel naar een lekker bluegrassnummer luisteren van de band Turning Ground als zij zingen over de Ohio River.

Week 50 - 10 december 2022

We naderen het einde van het feuilleton River Country, met nog maar 4 weken te gaan. Zo vlak voor de feestdagen grijp ik voor de laatste keer naar het album dat het afgelopen jaar als een anker of een aanlegsteiger heeft gediend voor alle andere nummers over rivieren die ik heb gespeeld. En dan heb ik het over het album Riverland van Eric Brace, Peter Cooper en Thomm Jutz. Een van de mooiste albums van mijn dierbare vrienden. En dan doen we om twee redenen. Ten eerste omdat het nummer waar we zo naar gaan luisteren, In The Presence Of The River, op schitterende wijze vertolkt wat de invloed is van rivieren op de literatuur en de muziek. In het schitterende CD-boekje staat het nummer ook aangekondigd als 'de rivier als muze'. En de term muze wordt hier gebruikt als verwijzing naar de Griekse Godin die mensen inspireert tot de beoefening van kunst. In het nummer hoor je ook de namen van zowel schrijvers als singer-songwriters voorbijkomen. Want of je nu boeken schrijft of muziekteksten, de rivier is altijd een zeer geliefd onderwerp.

De tweede reden om voor dit nummer te kiezen is het onwaarschijnlijk droevige nieuws dat vorige week mijn goede vriend Peter Cooper is overleden na een ongelukkige val.  In het eerste uur van de uitzending van 10 december heb ik uitgebreid het levensverhaal verteld van Peter Cooper, en enkele van zijn nummers gedraaid. En ook tijdens de River Country kwamen we nog één keer terug op de schitterende muziek van deze grootheid in de country muziek. Op dit nummer horen alle drie de heren Eric Brace, Peter Cooper en Thomm Jutz de vocalen verzorgen, op het schitterende, ingetogen In The Presence Of The River.

Week 51 - 17 december 2022

Vanavond gaan we met de River Country naar de East River en die rivier stroomt aan de oostkant langs Manhattan in de stad New York. En we gaan daarnaartoe samen met het duo The Brother Brothers. Dit duo bestaat uit de tweelingbroers Adam en David Moss, geboren in Peoria in de staat Illinois. Hun muziek beweegt zich tussen folk, Americana en country en kenmerkt zich door een intens mooie samenzang. En het was trouwens het gesprek tijdens de uitzending van vorige week met Harro over de samenzang van The Louvin Brothers wat mij deed besluiten om deze week voor The Brother Brothers te kiezen.

Heel kort iets over de East River: deze rivier verdeelt de stad New York in twee delen, dat zijn de wijken Manhattan en The Bronx in het Westen en Brooklyn en Queens in het Oosten. De rivier wordt vooral gebruikt voor de scheepvaart en kent een enorme stroming door de getijdenwisselingen. Kenmerkend is vooral de wereldberoemde Brooklyn Bridge die over deze rivier is aangelegd en die brug wordt door The Brother Brothers gebuikt in het nummer dat we zo gaan beluisteren en dat nummer heet Tugboats. Een tugboat is vrij vertaald een sleepboot en die boten zie je op de East River heel veel varen, juist vanwege die sterke stroming die daar staat. In het liedje Tugboats vertellen de Brother Brothers het verhaal over een verloren liefde, en hoe je dat verdriet heerlijk kunt wegdrinken, om vervolgens in ietwat beschonken toestand onder de Brooklyn Bridge te gaan zitten en lekker naar de voorbij varende sleepboten te gaan kijken. En misschien praten The Brother Brothers wel uit eigen ervaring, want zij wonen inmiddels al weer lange tijd in Brooklyn. Wat ik wel zeker weet, is dat het met de samenzang tussen de broers wel goed zit, luister maar naar het nummer Tugboats.

Week 52 - 24 december 2022

De River Country van vanavond krijgt uiteraard een keuze uit de categorie kerstmuziek. Alhoewel, het is geen echt kerstnummer, maar het speelt zich af rond de kerstdagen. Het verhaal zelf is een droevig verhaal van iemand die treurt over het stuklopen van een relatie. En ook nu weer wordt de rivier gebruikt als plaats waar je het verdriet hoopt te kunnen wegspoelen. En vanwege de koude rond de kerstdagen doet de ik-figuur dat niet door te gaan zwemmen in de rivier, maar zingt de zangeres dat ze op die rivier zou willen weg schaatsen. Veel beeldspraak dus.

Het origineel is geschreven door een van mijn favoriete zangeressen ooit, namelijk Joni Mitchell. In 1971 verscheen misschien wel haar beste album met de titel Blue. En op dat album staat het nummer met de eenvoudige titel River. En het is inmiddels bekend dat ik altijd een beetje koppig doe als het gaat om mijn keuze voor muziek, dus kies ik vanavond bewust niet voor de versie van Joni Mitchell. Ik kwam op internet een versie tegen van de Ierse zangeres Emma Langford en de gitarist Ger O'Donnel. In een kerstspecial in 2018 voor de Ierse TV speelden ze samen dit nummer en die vind ik ook bijzonder mooi. En het blijft iets dichter bij de country en singer-songwriter sfeer die we bij Countryland zo graag draaien. Emma Langford werd in 1989 geboren in Limerick in het westen van Ierland. Ze studeerde zang en dans op de universiteit van Limerick en brak in 2017 door met haar debuutalbum Quiet Giant. En wat ik ook leuk vind: in 2019 ontving ze de eerste Dolores O'Riordan beurs. Een geldprijs voor een persoon uit Limerick die zich verdienstelijk heeft gemaakt voor de kunst in de stad. En die prijs is vernoemd naar Dolores O'Riordan, de veel te vroeg overleden zangeres van de rock band The Cranberries.

Met een hele dikke knipoog naar de geweldige Joni Mitchell gaan we nu luisteren naar de Ierse Emma Langford en haar versie van het schitterende nummer River.